Categorie: blog

Seksueel misbruik bij hét familieprogramma van NL. Jarenlang. En de grote baas wist van niks. Hoe bestaat het?!

Het concept van De Voice ‘heeft alles in zich dat misbruik in de hand werkt’.

• Je bent jong en droomt van aandacht en erkenning
• Je doet mee aan een talentenwedstrijd (die draait om geld en kijkcijfers, maar dat weet je niet)
• Je tekent een heftig ‘dit-zijn-de-regels-en-als-je-je-er-niet-aan-houdt-ben-je-de-sjaak’contract
• Je zangkunsten en uiterlijk worden beoordeeld door de big shots van de Nederlandse muziekindustrie
• ….en door hen kun je worden gemaakt én gebroken.

Dit is pure afhankelijkheid.
Zulke ongelijkwaardigheid in positie vraagt van de ‘machtigen’ dat zij oog hebben voor de belangen van de mensen die aan hun zorgen zijn toevertrouwd. De macht brengt de verantwoordelijkheid met zich mee dat zij zorgen voor het welzijn van de ander. Op z’n minst door hun ego en piemel ergens op te bergen waar niemand er last van heeft. Inmiddels weten we dat een aantal mannen vreselijk misbruik hebben gemaakt van hun positie.

Ik heb het erg met die meiden te doen.
Zij voelden geen enkele ruimte om voor zichzelf op te komen. Iedereen die hiermee te maken heeft gehad, weet hoe heftig en traumatiserend het kan zijn: het blijft voor altijd in je lijf en in je hoofd.

In ieders leven gebeuren dingen die je echt niet wilt.
Op het moment dat het zich voordoet handel je zoals het je het beste lijkt – je kiest in een split second: vechten, vluchten, bevriezen – dat is puur overlevingsgedrag. Wat het ook is, het is nooit fout. Ook niet als je je achteraf afvraagt ‘waarom heb ik niks gedaan?’ – je koos op dat moment wat het beste was. Gewoon goed gedaan.

Maar hoe gaat het dan verder?
Als je je ergens vervelend onder voelt of zelfs helemaal ziek van bent? Maar ‘om er nu nog op terug te komen… daarvoor is het te laat. Want wat zullen ze wel niet zeggen? Zullen ze me wel geloven?’ De gedachte is logisch. Helaas maak je jezelf daarmee ook na afloop nog afhankelijker dan je al bent. Door je niet uit te spreken slaat de pijn naar binnen. Ga je jezelf dingen verwijten. Ben je er alleen mee.  

‘Het leven wordt voorwaarts geleefd en achterwaarts begrepen’ (Kierkegaard).

Het is niet jouw fout en je deed niets fout. Je koos voor de beste overlevingsstrategie. Dat heb je goed gedaan.

Achteraf kun je keuzes andere maken.
Daarom mag je altijd terugkomen op afspraken of op dingen die je eerder hebt gedaan of gezegd. In grote kwesties of kleine dingetjes. Een nieuwe zienswijze, andere feiten, veranderende omstandigheden; elke reden is een prima reden om de situatie voor jezelf te verbeteren.

Zorg voor jezelf – zéker als een ander het niet doet.
Respect en applaus voor de vrouwen die verhaal halen na wat hen is overkomen bij De Voice. Zij zorgen niet alleen voor zichzelf, maar ook voor anderen.  

Als voorzitter van een vergadering word je geacht om beheerst en onpartijdig het overleg te begeleiden. Lekker stevig en in balans. Maar soms wordt het bloed zo onder je nagels uitgehaald – dan hou je het niet! Je krijgt een woedeaanval, je gooit er alles uit, je bent niet te stoppen. Dan heb je Gedoe met een grote G.

Dit stukje uit een vergadering van een commissie van de Tweede Kamer heeft alle kenmerken van gedoe in zich. Pak een kop thee, ga er even lekker voor zitten en griezel & geniet van andermans ellende.

Dit is gedoe uit het boekje, het tikt alle boxen aan. In bijgaande blog leg dat uit én hoe het beter kan.

Botsing: Ockje Tellegen vs Sylvana Simons “Het is een kleuterklas hier, u heeft niet méér rechten”

Wat: Voorzitter is er he-le-maal klaar mee en valt enorm uit tegen collega

Waar: Commissie Emancipatiezaken Tweede Kamer

Wie: Voorzitter Ockje Tellegen, Sylvana Simons (Bij1), Caroline vd Plas en heleboel omstanders

Wanneer: 6 december 2021

(Geen tijd voor de hele video? Kijk dan van 1: 40 – 2.50 min, dan heb je het ergste/mooiste wel gehad).

En? Wat vind je ervan? Tenenkrommend toch?

Dit is echt een fantastisch voorbeeld van gedoe. Kijk maar. De belangrijkste kenmerken van gedoe vind je allemaal terug.

• Gedoe doe je nooit alleen; je hebt er minimaal twee mensen voor nodig. In dit filmpje gaat het tussen de voorzitter en Sylvana maar kennelijk heeft ook Harm Beertema er iets mee te maken. En de rest van de vergadering ook, ook als ze hun mond houden. Als je erbij bent, ben je onderdeel.

• Gedoe is vaak een lang verhaal. Ook al lijkt het dat het gaat over het voorval in deze vergadering, ga er maar van uit dat er al veel langer irritaties zijn. Kennelijk heeft de voorzitter zich al langer ingehouden en nu in de maat vol en klapt het – en dat is waar we hier getuige van zijn.

• Heftige emoties! Is er gedoe, dan zijn mensen verontwaardigd, boos, bang, verdrietig, jaloers, triomfantelijk – noem maar op. Overigens is het lang niet altijd zo zichtbaar als in deze clash.

• Bij gedoe ligt de focus op problemen, daar wordt eindeloos over gesproken.Wat men wél wil of wat het doel is, is niet aan de orde.

• De positie die mensen ten opzichte van elkaar innemen is ongelijkwaardig: Ik ben helemaal OK, jij niet. De voorzitter laat het weten in “Het opvoeden van mijn vier kinderen thuis is gemakkelijker dan het leidinggeven aan deze vergadering!” (Heel gênant dit – ook voor haar kinderen trouwens).

• Veralgemeniseren: het uitsmeren van de verwijten. Voor het gemak scheert de voorzitter alle deelnemers over één kam: “Het lijkt hier wel een kleuterklas!”. Vervolgens krijgt niemand het woord om hierop te reageren.

• Degene die het meest emotioneel is, verliest. Ook al heb je nog zo’n gelijk, degene die zich het meest laat gaan heeft toch verloren.

Ter verdediging van de voorzitter: het is een zware klus waar ze voor staat. De situatie heeft iets weg van een lagere schoolklas die de overwerkte invaller uittest.

Maar hoe dan wel? Als ik de kans had om de voorzitter iets in te fluisteren tijdens de koffie, zou ik het volgende zeggen:

1. Blijf te allen tijde cool en collected. Sta erboven. Ken je rol. Stuur op je doel en benoem dat.
2. Schors! Als je voelt dat je je emoties niet meer de baas bent: stop! Acuut schorsen die vergadering. Doe je het niet, dan maak je het vanaf dat moment alleen maar erger.
3. Practise what you preach. De voorzitter zegt“Ik vind het echt een schande dat we deze kant van dit parlement aan de toehoorders laten zien” – nou, zorg dan dat je het niet laat zien. Pak je rol en doe er wat aan.
4. ‘De gedachte dat het probleem niet van jou is, ís het probleem.’ Het is misschien niet jouw schuld dat het gaat zoals het gaat – maar door je reactie is je aandeel in het gedoe zeker zo groot als van degene die je het verwijt. Dus voorzitter, je hebt ook (juist!) de sleutel in handen om het te verminderen.
5. Let op gelijkwaardigheid. Uit de hoogte doen, de ander de les lezen, oordelen, door de ander heen praten; allemaal uitingen van ongelijkwaardigheid waardoor de ander zich niet serieus genomen voelt. En dat werkt als een rode lap op een stier.
6. Benoem het doel van de bijeenkomst zo concreet mogelijk. Zoals “Als we hier om 14.00 uur weggaan hebben we besluit X en Y genomen”.
7. Ben heel helder over de regels. Wat kan wel, wat wordt niet getolereerd? Wat doe je als men zich niet aan de regels houdt? En het belangrijkste: dat dan ook doen.

Herkenbaar? Word je ook wel eens uit balans gebracht door heel irritante, zuigende collega’s? Of zie je je medewerker lijden onder dit soort types? Het kan anders en het mooie is: de sleutel ligt bij jezelf. Neem eens contact op via 06 52 372 572 dan hebben we het erover.