De aanleiding

Via mijn werkgever ben ik in contact gekomen met Vieve ter Laak van Heldere Zaken. Aanleiding hiervoor was het feit dat ik – gevoelsmatig – steeds verder aan het verdrinken was in taken, verantwoordelijkheden en gedoe op de werkvloer. Dat drukte zwaar op mijn gemoedsrust. Zowel onder werktijd als in mijn privé-leven. Altijd bezig zijn met het werk en slecht slapen zorgden voor een situatie waar ik graag iets aan wilde veranderen.

Eerst de analyse…

De eerste gesprekken met Vieve stonden in het teken van analyse. Wie ben je? Wat vind je belangrijk? Wat vind je wel/niet leuk? Hoe neem je beslissingen en waarom doe je wat je doet?
Aan de hand van enkele opdrachten werden de antwoorden op deze vragen gevonden. Dat proces was niet altijd leuk, het was soms confronterend. Wel noodzakelijk om daar inzicht in te krijgen om er vervolgens ook iets aan te kunnen doen.

“Ik heb de neiging om veel werk naar me toe te trekken omdat
ik weet ‘dat het dan goed gaat’. Daardoor neem ik te veel hooi op mijn vork waardoor het uiteindelijk niet goed gaat.”

Erik, 39, verantwoordelijk voor wedstrijdzaken bij een sportbond


… dan aan de slag

Met de inzichten uit de analyse zijn we aan de slag gegaan. Dat deden we aan de hand van actuele praktijkvoorbeelden. Iedere sessie besteedden we aandacht aan één of twee casussen die me op dat moment bezighielden. Mijn eigen rol stond daarbij centraal. Hoe zorg je ervoor dat je zelf het overzicht bewaard en tegelijkertijd betrokken collega’s of vrijwilligers versterkt?

Met name dat laatste is een uitdaging voor mij. Ik heb de neiging om veel werk naar me toe te trekken omdat ik weet ‘dat het dan goed gaat’. Daardoor neem ik te veel hooi op mijn vork waardoor het uiteindelijk niet goed gaat. Tevens kunnen anderen zich daardoor gepasseerd voelen of in de relax-stand schieten en mij al het werk laten doen.

Mét resultaat

De gesprekken die we gevoerd hebben en de praktische tips die ik heb meegekregen hebben ervoor gezorgd dat ik momenteel beter in staat ben om keuzes te maken in wat ik wél en niet doe. Ik maak duidelijke afspraken met mensen met wie ik samenwerk en beleg taken en verantwoordelijkheden op de plekken waar ze horen. En dat is dus lang niet altijd bij mezelf!

De mensen om me heen – vooral vrijwilligers – moeten daar nog wel eens aan wennen, merk ik. Ik los niet ieder probleem klakkeloos voor ze op maar geef ze de handvatten waarmee ze hun eigen taken kunnen doen. Ik merk dat deze manier van werken me meer rust geeft, dat is makkelijker dan afschakelen in mijn vrije tijd. Dat is waar het me uiteindelijk om te doen was!

Samengevat

Het traject dat ik samen met Vieve doorlopen heb heeft mij inzicht gegeven in mijn kwaliteiten en heeft me bewust gemaakt van wat ik moet doen om die kwaliteiten optimaal te benutten.

De aanpak – met minimale theorie en juist veel aandacht voor praktijksituaties – heb ik daarbij als zeer prettig ervaren. Een aanrader voor iedereen die met dezelfde issues kampt als ik.

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

Paarden reageren niet op wat je zegt of op hoe je graag over wilt komen. Zij reageren op je energie en intenties van dát moment. Door hun reactie op jouw gedrag word je je bewust van hoe je overkomt. Zo leer je veel over jezelf en over je communicatie met anderen. Zoals Corine, die als onderdeel van een Heldere Zakentraject een sessie ‘Paardenspiegelen’ deed. Ze vertelt hoe dat was en wat ze heeft geleerd van paard Tinus.

“Spiegelen met Tinus was voor mij een extra dimensie bij mijn coachingstraject. Het was een compleet nieuwe ervaring; helemaal weg uit mijn dagelijks leven. Ineens loop je dan door een manege met tientallen paarden! Ik vond het spannend maar ook leuk om te doen.

Normaal ben ik heel verbaal aangelegd, maar met een paard communiceer je op een ander niveau. Een paard hoort niet wat je zegt maar voelt de intentie. Ik ben een gevoelsmens; een paard voelt dat aan, die leeft op instinct.

Dankzij Tinus en de vragen en opdrachten van paardenman Peter heb ik heb meer kracht en blijdschap gevonden in wie ik ben en wat ik uitstraal. Elke keer als ik eraan denk geeft dat mij een warm en tevreden gevoel.

Vóór de sessie vond ik het moeilijk om duidelijk tegen anderen te zijn over wat ik van hen verwacht. Ik gaf halve aanwijzingen en liet de rest over aan hun eigen invulling omdat ik bang was dat ze me streng of onaardig zouden vinden. Van Tinus heb ik geleerd dat het juist fijn is als ik helder ben over wat ik wil; dan hoeft hij niet te raden naar wat ik bedoel en weet hij wanneer het goed is.

Ik doe nu vaker een ‘Tinusje’; hij is een begrip in mijn familie- en vriendenkring. De ervaring met Tinus was echt een cadeautje!”

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

Een huis bouwen in eigen beheer, dat is een heel project. Dan ben je helemaal in je eentje verantwoordelijk voor coördinatie en aansturing van alle bouwers, voor de inkoop, voor de budgettering, veiligheid tijdens het verbouwen – enzovoort.

Chiel ter Laak durfde het aan en dat heeft erg goed uitgepakt.
Chiel heeft twee rechterhanden maar had nog geen ervaring met het bouwen van een huis. Dus zocht hij de juiste mensen om deze klus te klaren.

In dit gesprek vertelt hij over de beslissing om het écht te gaan doen, de manier waarop het ‘kernteam’ van bedrijven en zelfstandigen tot stand kwam, de praktische aanpak en over de manier van samenwerken.

Ook deelt hij zijn drie belangrijkste ‘lessons learned’ waar ieder die werkt met een team van eigenwijze professionals baat bij heeft.

Een gesprek over betekenis van vertrouwen, het belang van open en duidelijke communicatie en de kracht van ‘plezier in wat je doet’.

Podcast: Chiel ter Laak over het bouwen in eigen beheer.


Vieve ter Laak (coach, trainer en spreker over ‘Gedoe op de Werkvloer’ bij Heldere Zaken www.heldere-zaken.nl) in gesprek met Chiel ter Laak, Managing Director at VDL Enabling Transport Solutions en bouwer in eigen beheer.

Het kernteam van de bouw, van harte aanbevolen:
Jan Emmers, Emmers Timmerwerken 06 20454433
Marco van Stipdonk, Van Stipdonk Lijm- en Metselwerken 06 53368421
Richard Verduijn, Verduijn Bouwservice 06 52024016
Gebroeders de Boer, de Boer Loodgieters 040 206 3300
Koen Scheepens, Bouwmaterialen Leende 06 23178935
Joost de Vries, de Vries Grondwerken 06 53543782
Luuk Berting, Verhoeven verwarming 040 206 4111



Heldere Zaken
14 januari 2021

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

Je rolt erin. Je pakt je kansen en voor je het weet ben je manager. Je wordt verliefd op een ondernemer en krijgt de zaak erbij. Je studeert cum laude af en de volgende stap is CEO van een startup met investeerders. Hoe het ook gaat: ‘opeens’ zijn er mensen die jij betaalt om werk voor je te doen. En ben jij de baas. Dus jij moet aansturen, begrenzen, aanspreken, bijsturen. Maar hoe dan? ‘De baas spelen’ zit helemaal niet in je aard.
 
Hard werken zit wel in je aard. Héél hard werken ook – whatever it takes. Risico’s nemen? Oh ja. Ondernemen is spannend, kost soms je nachtrust maar de vrijheid is het absoluut waard. Je zou niet anders willen. Grenzen opzoeken? Durf jij. Veel en grote verantwoordelijkheden dragen? Jazeker, tuurlijk. Staan voor je principes, moeilijke keuzes maken, weten dat er op je gelet wordt? Ja, het is niet altijd leuk maar je doet het gewoon. Dat zit allemaal wél in je aard.
 
Maar personeel, dat is andere koek. Dat is een pain in the ass. Nee – nou doe je ze tekort. Want jouw medewerkers, echt, je zou nérgens zijn zonder hen. Samen zet je je schouders eronder. Ze nemen een deel van jouw zorg over (oh, godzijdank), zijn nooit te beroerd om bij te springen als het nodig is en balen met je mee als het anders loopt dan gehoopt. Het bedrijf bloeit en dat is dankzij hen. Je ziet het zo: het is niet alleen jouw tent maar evengoed die van hen. Gevoelsmatig dan.En je weet dat zij dat ook zo zien. Jullie staan naast elkaar, met dezelfde belangen en dragen samen de last. Dat voelt goed.
 
En daar komt de afhankelijkheid de werkrelatie binnen. Want je hebt deze mensen nodig om het werk te verzetten, ze zijn niet zomaar vervangbaar. ‘Tevreden medewerkers’- het wordt een doel op zich. Het voelt alsof ze van levensbelang zijn voor de organisatie. En dus geef je een goed salaris, veel vrijheden (je hoort jezelf dingen zeggen als “regel het maar, doe maar wat jij denkt dat goed is”) en een bak erkenning en vertrouwen. Soms meer dan je eigenlijk zou willen, want terugkomen op vrijheden en vertrouwen dat je eerder gaf, dat is haast niet te doen.   
 
Je neiging om het goed te doen voor anderen zit je in de weg. Dan gaan de verhoudingen schuiven en ontstaat dit beeld:

Zie je de scheve verhoudingen? Die ontstaan wanneer de leidinggevende zich teveel richt op een goede relatie met de medewerker. Hij schikt zich, cijfert zich weg en spreekt zijn irritaties niet uit. De medewerker denkt dat alles koek & ei is; hij voelt zich gezien (heerlijk!) en gebruikt de vrijheid om het werk naar eigen inzicht te doen. Dat gaat lang goed. Tot de bom barst, vaak om een futiliteit. Wat volgt is drama en gedoe: miskenning, ruzie, toestanden.

Eén blik op die tekening en je weet dat dit gaat niet vliegen. Een leidinggevende die zich afhankelijk maakt van de medewerker om spanning en conflicten uit de weg te gaan, krijgt precies wat hij probeert te vermijden: Gedoe. De inzet is ‘wie is hier nou eigenlijk de baas?’.

Wat veel leidinggevenden tegenhoudt om een heldere positie te nemen is dat ze ooit, vroeger, hebben geleerd dat ze vriendelijk en voorkomend moeten zijn. Dat ‘jezelf wegcijferen’ een deugd is. Dat het niet netjes is om te zeggen waar het op staat. Daar heb je een soort van commandotraining op gehad en dat doe je dus nog steeds.

Maar als leidinggevende of als manager bén je de baas. Je hébt die rol. En die wil je ook! Want wie anders heeft die krachtige visie én weet wat je daarvoor gaat doen? Wie anders inspireert je mensen? Wie ziet de kansen en blijft optimistisch? Jij toch! Dus neem die positie en doe het met overtuiging.

Helder leiderschap geeft rust voor jou en voor je mensen. Je bent dan je eigen gezellige zelf én je geeft structuur door focus op je doel (en niet op het gedoe) en duidelijke verantwoordelijkheden. Daarbij maak je van je hart geen moordkuil. Dat geeft vertrouwen aan je medewerkers zodat ze lekker kunnen werken. Helder leiderschap betekent betere relaties, meer werkplezier en goede resultaten.

Denk je nou ‘Goed verhaal, Vieve, maar dit is gemakkelijker gezegd dan gedaan’? Kies je onwillekeurig toch voor de zachte aanpak en verhullende taal? Ben je tot laat in de avond bezig met zaken die je medewerker heeft laten liggen? Herkenbaar. Vast ingesleten gewoontes zijn niet altijd gemakkelijk te doorbreken. Dan is het fijn om samen te onderzoeken hoe het anders kan. 

Uitzoeken hoe jij kunt werken op jouw voorwaarden, zonder de relatie met de ander op het spel te zetten? Benieuwd hoe dat kan? Bel 06 52 372 572 of reageer op deze mail en ik vertel je er meer over.

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

Je zoekt een tijdelijke invalkracht. Je hebt niet zoveel eisen, als ie z’n werk maar doet.

En dan is daar Henk.

Met Henk zit je op één lijn. Hij snapt wat de bedoeling is. Past zich aan. Heeft de goede werkervaring, zet zich in, denkt mee, is leuk eigenwijs en ook nog eens gezellig om erbij te hebben.

En dan is het weer voorbij. Je eigen medewerker komt terug en Henk gaat door naar de volgende klus. Verdorie, je gaat ‘m nog missen.
Dank je wel Henk. Het waren drie geweldige maanden!

ODE AAN URBIE

Lieve Urban (of Urbie, of Henk – ik mag Henk zeggen) onze tijd samen zit erop. Je gaat weer met leuke meisjes op ponykamp.

Zo’n drie maanden geleden werd je invaller voor m’n geblesseerde Poco. Een puur praktische keuze, je had zomaar een ander kunnen zijn. Maar wat een mazzel had ik!

Je kreeg zo’n zwaar westernzadel; vond je prima.
Het rijden met los teugeltje? Even wennen maar OK.
Hé, stoer man. Die outfit staat je goed.

En zo gingen we. De paden op, de lanen in.

  • Voorop? Ja hoor. Wel in scheurstap, langzaamaan is lastig.
  • Achterop? Kan ook, maar dan rustig aan he. Easy does it.
  • Wordt er telkens in je billen gebeten door een irritante merrie? Jij blijft cool.
  • Paarden die elkaar naar het leven staan? Jij staat tussen.
  • In galop het hoge duin op? Geen probleem.
  • Met die pijnlijke achterbenen het zoute water in? Tuurlijk. Even stampen, klaar.
  • Samen het verhoogd terras op? Goed hoor, je staat er al. Oh, dat was niet de bedoeling? Ok, dan stap je er weer af.

 Ik kan echt maar één minpuntje ontdekken: je enorme voorkeur voor linksaf 😊

Lieve Urban, wat ben jij een lekker dier! Lief, sterk, eerlijk, betrouwbaar en niet gek te krijgen. En wat geef jij een bak vertrouwen zeg. Iedereen zou een Urbie in z’n leven moeten hebben. Mens of dier.

Die meisjes van het ponykamp mogen in hun handen knijpen met jou.
(En het blauwe oog dat je me gaf, dat is je allang vergeven.)

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

“Ik wist niet dat het niet mocht, anders had ik het niet gedaan.

Om zijn vruchtbaarheid een boost te geven had ie van zijn brandnew Chinese schoonouders kruiden gekregen. Hij voelde zich wel beledigd – HOEZO zou hij hulp nodig hebben bij ’t kinderen maken!? – maar om hen niet voor het hoofd te stoten had ie die pillen toch meegenomen naar Nederland. Bij de douane bleek het te gaan om een beschermde plantensoort. Shit! De boete vocht hij aan bij de rechter: ‘ik wist niet dat het niet mocht, anders had ik het niet gedaan!’

Heb je het ook gezien bij ’t zappen, ergens vorige week?

En de rechter zegt dan: ‘Niet weten dat het niet mocht, dat is geen argument. Iedereen wordt verondersteld de wet te kennen’.

Zo is het ook bij de Wet van Sinterklaas.

Ik vroeg een leidinggevende in de zorg: ‘En, heb je de Wet van Sinterklaas opgehangen bij je spreektafel?’
En hij zei: ‘Nee, maar hij zit stevig in mijn hoofd’.

OK.
En daar hebben we nou precies niets aan. 

Dat wil zeggen, als je leidinggevende bent en je wilt je medewerkers uitnodigen tot een open en eerlijk gesprek. Dat is niet zo vanzelfsprekend als het lijkt. Veel mensen cijferen zich weg, passen zich aan of schuiven hun verantwoordelijkheid aan de kant. Dan is het fijn om de ander expliciet uit te nodigen tot het nemen van verantwoordelijkheid voor wat er gebeurt en voor hun bijdrage daaraan. En dat kan op een aansprekende manier met de Wet van Sinterklaas.

Maar dan moet je ‘m wel even toelichten. En nog een keer. En misschien nóg een keer. 
En ‘m ophangen, zodat het na te lezen is, en de uitleg meegeven. 
En ‘m vaak benoemen. Zodat de permissie om te zeggen wat je echt wilt ook beklijft.

Snap je?
Veronderstellen dat een gesprek gaat onder de voorwaarden van de Wet van Sinterklaas is niet voldoende. Samen doorspreken wat de Wet inhoudt en wat het gevolg is – namelijk dat ieder verantwoordelijkheid neemt voor z’n eigen bijdrage – is een fundament voor en goed gesprek.

Jouw eigen exemplaar van de Wet van Sinterklaas
Download de Wet van Sinterklaas hier. Mét uitleg waarom het werkt. Lees ‘m eens door en doe er je voordeel mee.

Hang ‘m naast je spreektafel, op de koelkast, bij de koffieautomaat en op het whiteboard achter je bureau. Zorg dat iedereen ‘m kent!

Wil je meer weten over de Wet van Sinterklaas en hoe je ‘m kunt toepassen?
En als je gesprekspartners opeens gaan zeggen wat ze echt willen – dat kan ook voor jou misschien gedoe opleveren. Wil je daar eens over doorpraten?
Dat kan natuurlijk. Neem gerust contact op dan plannen we een telefoontje of we spreken wat af.

Bellen kan op 06 52 372 572 , mailen kan naar info@heldere-zaken.nl.
Zie er naar uit je te spreken!
Vieve

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

Als jij jouw bedrijf niet leidt – wie doe het dan?

Toen we begonnen met dit coachtraject was ze zó moe.
Geen energie meer om keuzes te maken. Om haar vier medewerkers bij de les te houden. Om alles ‘wat van tafel rolt’ op te vangen. Deze baas was het manusje van alles. Ze kwamen zelfs aan haar vragen of er koekjes gekocht mochten worden. Doodmoe werd ze ervan.

Haar mooie ambities stonden in de koelkast, helemaal achterin. Want als ‘gewoon’ werken al te veel is –  hoezo dan groeien?! En ondertussen maar net doen of er niks aan de hand was. Want als zij de moed liet zakken, zou iedereen het bijltje erbij neer gooien.

Het moest anders – en snel ook. Zo doorgaan betekende burn-out. Of verkoop van haar bedrijf. En waarschijnlijk beide.

Verkopen. Sjeezus.
Soms leek het echt een goed idee. Gewoon stoppen met die ellende.

Vieve! HELP!

Nu, een jaar later.
Ze weet wat ze wil en heeft de touwtjes stevig in handen. Ze is helder in wat ze vindt. Moeilijke dingen worden uitgesproken, geen gedoe meer onder tafel. Keuzes worden gemaakt. Verantwoordelijkheid wordt gegeven. Vertrouwen. Loslaten. Fouten maken mag. ‘We lossen problemen op als ze zich voordoen, niet eerder’.
Ze is op zoek naar een nieuw pand – het oude is te klein om al haar plannen uit te voeren. Er zijn wat wisselingen in het team, haar mensen snappen haar visie en zetten er hun schouders eronder.  

Ze straalt.
Stoppen? Nee man, echt niet. Het begint net leuk te worden!

En vanmorgen dus het laatste gesprek van ons traject. Een eerlijk gesprek weer, op het scherpst van de snede. “Wat doe jij zelf waardoor het gedoe aan de gang blijft?” Ja het is moeilijk. Ja het is spannend. En nee, niet alles hoeft in één keer.
Maar één ding is zeker: je kunt niet terug naar ‘afhankelijk van alles en idedereen’ zoals een jaar geleden. Als je eenmaal de knop om hebt gezet naar meer onafhankelijkheid, is er geen weg terug. Godzijdank!

Man wat ben ik trots! Wat een stappen zeg, wat geweldig, wat een kanjer deze vrouw! En ik voel ook gemis. Shit, ze kan het zelf. Ik ben niet meer nodig. Jammer want ik volg het zo graag ?.

Ik vind het heerlijk om ondernemers als zij te begeleiden naar het nemen van meer invloed en regie. Want als jij je eigen bedrijf niet leidt – wie doet het dan?

Is dit ook iets voor jou? Keertje sparren hierover? Kan, heel welkom. Neem contact op of bel 05 52 372 572

NB
Ik heb dit stukje aan haar voorgelegd. Wat vind ze ervan? Klopt het?
Haar reactie:
Hey Vieve,
Waah, werd er gewoon een beetje emotioneel van… voelde de wanhoop van een jaar geleden weer….
Ik hoop dat er veel andere ondernemers de weg naar jou weten te vinden, ik zal hierbij zeker helpen!
Je bent een topper!!’

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

‘Ja maar dat durf ik echt niet.’
‘Het moet. Anders blijft ie het doen.’
‘Ja maar ik ben bang.’
‘Ja. En dat heeft ie in de gaten. Jij zegt niet wat hij moet doen, dus bedenkt ie zelf iets. En dat is zo hard mogelijk naar de andere kant van de rijbak.’
‘Ja weet ik. Maar ik vind het zo FUCKING eng.’
‘Wat denk je nou? Hij knalt echt niet tegen de rand, hij is niet gek. Je moet gewoon blijven zitten.’
‘Ja.’ (NEE. Echt-niet-echt-niet-echt-niet!)
‘Wat is het ergste dat kan gebeuren?’
‘Dat ie onderuit schuift. Dat we vallen.’ (En ik al mijn botten breek!)
‘Dat gebeurt bij de barrelrace toch ook niet?’
‘Jawel. Gebeurt wel.’ (Dat weet jij toch ook, da’s gewoon niet waar!)
‘OK. Soms. Maar dat overleef je dan ook wel weer. Toch?’
‘Ja, denk het wel.’ (Nee man, denk het helemaal niet! Gek!)
‘Je moet hem vertrouwen. Vertrouw je hem? Heeft ie ooit iets fout gedaan?’
‘Nee. Nooit.’ (Maar hij struikelt soms over zijn eigen benen….)
‘Vertrouw hem dan.’
‘Ja maar het gaat zo hard.’ (Paniek komt aanrollen)
‘Als dat hard is, dan heb je nog nooit hard gereden. Het gaat niet hard.’
‘Jawel! Het is wel hard! Door de bocht is hard.’(KEIHARD!! DOOR DIE BAK HIER! GEK!)
‘Nou hop. Draf! En dan aanspringen in galop. Doe het Vieve.’
‘Nee. Je weet niet wat je van me vraagt.’ (Freeze)
‘Jawel.’
… 
‘Vertrouw hem.’

‘Maar hij luistert niet.’ (Stop met ademhalen)
‘Omdat je onduidelijk bent – en nou hop! Die kant op. Kom op Vieve! Schiet op.’
‘Goed. Ok.’ (Moed der wanhoop)
‘Galop! NU!’ EN DOOOOOR DOOOOOOR DOOOOOOR DOOOOOR!!!’

Alles of niks
Als je verder wilt in ‘t leven kom je voor spannende dingen te staan, daar is geen ontkomen aan. Meestal is het een kwestie van telkens een stapje verder en zo je comfortzone vergroten. En soms is er geen ‘telkens een stapje verder’- truc: je doet het wél of je doet het niet.
In mijn voorbeeld: Mijn paard Poco galoppeert als een dolle – of hij galoppeert niet. Alles of niks. Er is geen ‘tussenin’.

Slap. Lief. Voorzichtig. Bang.
Ik ben te onduidelijk in mijn aanwijzingen, daarom gaat ie maar doen wat ie kent. Ik ben dus te slap. Of – zo heet het in de paardenwereld – ‘te lief’. Maar met lief heeft dit niks te maken. Wel met voorzichtig en bang.

Bescheiden was beter
Ik ken dit, het is een oud patroon. Als het spannend wordt ben ik niet zo goed in het aangeven van mijn grenzen. Dan is alles in mij gericht op wat er om me heen gebeurt en wat een ander doet – ik zelf doe er even niet meer toe. Ik heb dit automatisme ontwikkeld toen ik klein was. Kennelijk was het toen handiger om bescheiden te zijn en mijn mening voor me te houden, om anderen tevreden te houden en me aan te passen. Gewoon lekker duidelijk ‘dit is wat ik vind, hou daar even rekening mee’  – dat deed ik niet.
En nu is Poco de spiegel. Ik doe het nog steeds, dat halfslachtige gedoe als het spannend is. En deze keer moet ik er door heen, mijn relatie met Poco staat op het spel.

Feel the fear and do it anyway
Dus moet ik doorbijten anders verandert er niks. Dan kan ik net zo goed opgeven. Maar hoe dan?? Want mijn automatische reactie is dat ik zo ongeveer uitschakel.

Waar haal ik de moed vandaan om het te doen als ik het echt niet durf? Hier kwam ik op uit.

  • Allereerst moet ik het ECHT WILLEN. Anders doe ik het gewoon niet. Simpel.
  • Ik heb mezelf even niks te bieden, dus is er een soort ‘tijdelijk extern zelfvertrouwen’ nodig. Iemand die in mij gelooft en uitstraalt dat ik het kan. En dan niet zomaar de eerste de beste, nee zeg! Ik moet hem of haar helemaal vertrouwen. Dus het liefst iemand die zijn sporen heeft verdiend, die me al eerder en met succes nieuwe stappen heeft laten zetten. (Dus zo bezien werkt de ‘telkens een stapje verder’- methode wel.)
  • Door dat tijdelijk extern zelfvertrouwen lukt het me om focus te verleggen naar wat ik wil bereiken in plaats van wat er allemaal fout kan gaan. En dan lukt het ook om ‘in het moment te blijven’ en voor de verandering niet helemaal af te schakelen.
  • Geen achterdeurtjes! Want als ik een uitweg zie dan pak ik ‘m. ‘Dit is wat je wilt dus dit is wat we gaan doen en geen flauwekul’ – daar luister ik naar. In dit geval dan. 

De afloop 
Het koste wat overtuigingskracht en ik heb werkelijk al mijn moed bij elkaar moeten sprokkelen maar IK HEB HET GEDAAN! Galop door de bak. Poco scheuren, enge korte bochtjes maken en ik de teugels loslaten en toch erbij blijven met mijn hoofd, blijven horen wat er tegen me gezegd wordt en dat dan ook doen.
Joehoe! De freeze overwonnen!

Dus wat is de conclusie?

  • Als je echt wilt durf je meer dan je denkt. 
  • Bij een freeze helpt het enorm als je niet zelf hoeft te denken, als je het denken aan iemand anders mag uitbesteden. Aan iemand die het volste vertrouwen heeft dat jij het kunt. Waardoor je het gewoon gaat doen en je grens kunt verleggen. Dus als je iets ECHT wilt maar je durft niet, zoek dan dat tijdelijk extern zelfvertrouwen. En dat hoeft niet persé een paardrij-instructeur te zijn (maar die zijn er wel goed in).  

Volwassenen moeten het zelf kunnen
Tijdelijk extern zelfvertrouwen: bakken geven we aan onze kinderen, zoveel als ze nodig hebben en soms nog meer. Hoe ouder, hoe minder – en ergens vind je dan dat je het zelf moet kunnen. Wordt het onveilig om je angst en je onzekerheid te laten zien. Dan doen we iets met ‘sterk zijn’ en ‘zwakheden verbergen’. Gevolg: je raakt gefrustreerd omdat je anderen over je grenzen laat gaan.

Ook tijdelijk extern zelfvertrouwen nodig?
Herken je het automatisme van de focus op de ander en op de omgeving, van het aanpassen en ‘het jezelf veilig houden’? Heb je er last van? Daar kan ik je bij helpen. We gaan op zoek naar je oude patroon en tackelen het. Regie nemen, de situatie naar je hand zetten – en dat zonder de verbinding met de ander te verliezen. Dat doen we in concrete, toepasbare stappen en mét tijdelijk extern zelfvertrouwen. Benieuwd hoe dat werkt? Neem contact op, dan hebben we het er over.

Veel groeten,
Vieve

Noten
Zie je dat? Wat ik nodig heb als het spannend is, is hetzelfde als wat Poco van mij nodig heeft. Duidelijke leiding zodat je doet wat gedaan moet worden, ook als het spannend is. En zodat je niet zelf van alles gaat bedenken ?.

De term ‘tijdelijk extern zelfvertrouwen’ las ik in het boek Laat je niet gijzelen van George Kohlrieser.

En wil je leren paardrijden maar zit die freeze je in de weg? Ik weet nog wel een goed adresje: www.ervarenmetpaarden.nl 

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

Gedoe, dat doe je niet in je eentje. Er zijn altijd mensen die met je meedoen. Zo kun je als leidinggevende het inefficiënte gedrag van je medewerker in stand houden. Met de allerbeste bedoelingen natuurlijk, maar niet handig.

Lees maar mee, ik vertel je een voorbeeld uit mijn praktijk.

De dynamiek van de Dramadriehoek is niet zo onschuldig als het lijkt.

In gesprek met een teammanager Rob komt het gedrag van een van zijn medewerkers, accountmanager Felix, ter sprake.
Felix heeft een berg energie en hij werkt alsof zijn leven ervan af hangt: overal bovenop, intensieve gesprekken met klanten, meteen doorkoppelen naar de binnendienst. Schiet op! In één moeite door Marketing inschakelen voor een dringend klusje. Nog eens bellen als het niet snel genoeg gaat. En dat alles op vriendelijke toon, maar wel met zo’n dwingend randje. Objectief is er niet veel op hem aan te merken, maar toch…. je voelt aan alles dat Felix vindt dat iedereen tekort schiet. Dat het beter moet, sneller, professioneler. En aan hem ligt het niet.

Felix belt Rob om ‘leeg te lopen’.

Zeker drie keer per week belt Felix naar zijn teammanager om, zoals hij het noemt, ‘leeg te lopen’. Dat gaat telkens op dezelfde manier: hij belt als ie aan t eind van de dag in de file staat. Dan volgt een lange monoloog waarin Felix iedereen waarmee hij te maken heeft grondig affakkeld. Sukkers zijn het, te stom om voor de duvel te dansen, welke gek heeft die mensen aangenomen, dumpen die handel, enzovoort enzovoort.

Niemand weet het, van die leeglooptelefoontjes.

Rob schaamt zich ervoor.  Dat dit zo gaat, dat hij het toelaat.  Hij vertelt het tegen niemand. En hij zit ermee in zijn maag. Want Rob…

  • voelt de urgentie: Felix heeft deze uitlaatklep echt nodig om een beetje mentaal stabiel te blijven.
  • is bezorgd: wat gebeurt er als Felix deze energie meeneemt naar huis, naar zijn vrouw en kinderen? Rob wil niet denken aan wat er dan kan gebeuren.
  • herkent deze negativiteit van vroeger… hij weet dat dit je helemaal kan opvreten van binnen.
  • voelt zich gebruikt! – ‘ga ff lekker tegen een ander aan zeiken, man!’ – zou hij willen schreeuwen. Maar dat doet ie niet, want wat zou er dan gebeuren?
  • voelt zich machteloos. Wat moet ie doen? Hoe kan hij Felix helpen? Want dit gaat nog eens fout, vandaag of morgen. En hij is een van de weinigen die weten hoe het zit.

Rob voelt zich erg betrokken en verantwoordelijk voor de situatie. Alsof hij de enige is die het verschil kan maken. Natuurlijk weet hij dat hij zo het gedrag van Felix in stand houdt. Maar wat kan hij anders?
Hij heeft al verschillende keren gezegd dat hij naar een psycholoog zou moeten gaan. Daar wil Felix niets van horen.

Heftig he, die spanning op deze werkrelatie. Voel jij ‘m ook?

Dit is geen simpel Dramadriehoekje – hier wordt gevaarlijk Spel gespeeld. Hier spelen grote belangen. Die van de zaak, van de klanten, van de collega’s, maar ook de mentale en fysieke gezondheid van Felix. En de belangen van zijn gezin. Rob heeft hiervoor de verantwoordelijkheid genomen en ziet geen andere oplossing dan te blijven luisteren naar de gefrustreerde telefoontjes.
Dit patroon is diep ingesleten. Zolang Felix blijft bellen en Rob blijft luisteren wordt het niet beter – en hopelijk ook niet slechter. Maar hoe moet het dan verder? Rob’s bezorgdheid is groot. En hij is boos. Boos op Felix omdat ie telkens zo losgaat én boos op zichzelf. Dat hij het niet beter kan dan dit. En zich als pispaal laat gebruiken.

Laten we het eens ontrafelen.

Samen leggen Rob en ik de puzzel: wat is het patroon in de Dramadriehoek, wie pakt welke Rol? Wie neemt wiens verantwoordelijkheid over, welke miskenningen zijn er? Wat is de onuitgesproken, verborgen boodschap? Hoe wordt de Dramadriehoek hier gestart?

Het uitwerken van de Dramadriehoek biedt handvatten.

Zodra Rob weet wat de dynamiek precies is, weet hij waar hij ‘m zelf aan de gang houdt. Zo kan hij er bewuster mee omgaan en wordt het patroon minder automatisch gestart. We werken de opties die Rob heeft, hoe hij kan begrenzen en hoe hij Felix kan aanspreken op zijn gedrag en daarmee de verantwoordelijkheid weer teruggeeft uit aan de hand van de Heldere Driehoek.

Wat ik met Rob besprak:

Het uitwerken van de dynamiek van de dynamiek in de Dramadriehoek is een puzzel. Er zijn zoveel stukjes, zoveel nuances, overtuigingen en gedrag dat automatisch start. Het is wat lastig om dat hele beeld hier te beschrijven. Ik zal een tip van de sluier oplichten:

De Rol die Felix aanneemt is de Aanklagerrol – dat is logisch he. Maar Felix is ook Slachtoffer – hij ziet geen ruimte om de situatie te veranderen, om zelf zijn invloed te nemen. Een Slachtoffer is erg gericht op alles wat fout gaat en niet op de lange termijn, op dat wat hij graag wil bereiken. Je zou het misschien niet verwachten maar Felix neemt ook de rol van Redder. Dat doet hij door niet met de betrokkenen te bespreken wat hij vindt en er – op zijn manier – het beste van te maken. Hierdoor miskent hij de ander en neemt hij meer verantwoordelijkheid dan hem toekomt.
Als reactie op Felix’ communicatie (zowel verbaal als non-verbaal) schiet Rob in de Redderrol door hem een luisterend oor te bieden en zo al die negativiteit een beetje te laten wegstromen. Een andere redenen voor de rol van Redder zijn de grote belangen die meespelen: voor het bedrijf, voor het gezin en de gezondheid van Felix. Dit alles maakt dat Rob veel verder gaat dan hij eigenlijk zou willen. Hij neemt zo verantwoordelijkheid over. Natuurlijk is Rob ook Aanklager: hij heeft heel wat oordelen over de gang van zaken. En Slachtoffer is hij ook: hij ziet geen mogelijkheid om de gang van zaken te veranderen.
Zo zie je: samen doen Rob en Felix een dansje door alle hoeken van de Dramadriehoek.

Er is nog veel meer te ontdekken in deze situatie.

Over zegelboekjes inleveren (onevenredig boos worden op degene die dan toevallig iets fout heeft gedaan), over symbiose (elkaar aanvullen in de ellende), over diverse gradaties van Spel. En over andere opties zoeken. Maar kort gezegd komt het hier op neer: Spel in de Dramadriehoek is herkenbaar aan ‘Ja zeggen, nee doen’. Dat is hier wel heel duidelijk. Een ander symptoom is ook helder: in de Dramadriehoek zie je maar één optie, en dat is doorgaan met hoe het nu gaat. Precies wat Rob voelt. En Felix ook.

Herken je iets in dit relaas van Rob en Felix?

Als je meer wilt weten over de dynamiek in de Dramadriehoek ben je van harte welkom bij de workshop ‘Boost je communicatie’ waarin in de dynamiek van de Dramadriehoek en de Heldere Driehoek uitvoerig uit de doeken doe. Het is voor een zacht prijsje en voor iedereen toegankelijk. Je bent van harte welkom. Voor info zie https://bit.ly/2x3330O.

 

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]