Stel: je loopt telkens vast op dezelfde dingen:

  • Je bent bijvoorbeeld een kei in ’t wegcijferen.
  • Of je wilt dolgraag een andere baan maar – heel suf – het komt er maar niet van.
  • Of je gaat echt héél slecht met dominante mensen – dat geeft je direct rode vlekken –  maar je leidinggevende is er toevallig zo een.
  • Of je hebt de neiging om je onzekerheid te verbloemen door juist heel stoer te doen (met alle onzekerheid van dien). 

Dat soort akelige gewoontes. Je hebt er serieus last van en het moet anders.

Maar hoe dan? 
Want je hebt het probleem al -tig keer met je vrienden besproken. De situatie geanalyseerd. Alle oorzaken op een rijtje. Je hebt ook al besloten dat het vanaf morgen allemaal anders zal gaan, maar ook zo’n krachtig besluit werkt niet.

Dan is het tijd voor iets nieuws. Je wilt nieuwe energie, nieuwe opties, iemand die helpt om die ontiegelijk irritante eigenschap van je te tackelen, iemand die je het zetje geeft om te groeien. Misschien een coach – maar ja, wie dan. Want er zijn er zooooo veeeeeel.

En je hebt geen zin, geen tijd en geen geld om bij iedereen langs te gaan of om vijf keer je sores uit te moeten leggen. Hoe weet je dan wie bij jou past?

Mijn dikke tip:

Ga op zoek naar iemand die goed is in ‘walk the talk’. 

Dus die al doet – dus een voorbeeld is – van wat jij graag wilt bereiken. Op een manier waar jij je goed bij voelt.
Ik bedoel dus niet dat ie alles perfect doet, altijd helemaal ‘zen’ is en nooit fouten maakt, want dat is bloedsaai. En jij wilt niet saai – jij wilt geïnspireerd worden!

Zoek iemand al heeft gedaan wat jij graag wilt en daar over vertelt. Over de fouten die hij heeft gemaakt – en soms nog maakt, gewoon, omdat het leven niet altijd over rozen gaat. Die niet net doet of -ie de waarheid in pacht heeft maar samen met jou op ontdekkingstocht gaat.

‘Je kunt iemand niet verder leiden dan je zelf gegaan bent’.

Dat is een waarheid als een koe. 
Lekker eenvoudig voorbeeld: Je kunt iemand niet leren paardrijden als je het zelf niet hebt geleerd en het uren hebt gedaan, er vaak van af bent gevallen en er telkens weer erop bent geklommen. Als je hebt doorgezet. En die kennis en ervaring gebruikt om met vertrouwen, vrolijkheid en gemak aan anderen te leren hoe het moet.

Andersom: ik had pas een een gesprek met iemand met nogal wat overgewicht en toen wist ik direct: ik ben niet de juiste coach voor haar. Natuurlijk ken ik gevoelens van schaamte – maar niet op deze manier. Dit heb ik niet doorleefd, ik kan niet haar coach zijn.

Natuurlijk zijn andere zaken ook belangrijk: tarief, werkwijze, bereikbaarheid, gebruikte methode, en wat als het onverhoopt toch niet werkt – wat zijn dan de afspraken? Maar vooral:

Als het ‘walk the talk’ niet klopt: gewoon niet aan beginnen

Zoek verder. Zeg niet te snel ‘ja’. Ook als je een coach toegewezen krijgt: check of het past! Het kost jou en je werkgever tijd, geld en energie – en deze drie zijn allemaal schaars.

Verdiep je in de coach die je op het oog hebt. Ga eens praten. Gewoon een kop koffie, op je gemak. Bestudeer de site, lees de blogjes, volg een webinar of een workshop. En bedenk dan: is het wat? Maakt het me blij? Wil ik dit ook?

Hoe beter de match, hoe groter jouw resultaat. En dát is wat telt. 

Wil je weten of mijn aanpak bij je past?

Geen betere plek om een goede indruk te krijgen van mij, mijn aanpak en of je er blij van wordt dan de workshop ‘Gedaan met Gedoe’ op vrijdagochtend 6 december aanstaande.  

Na deze ochtend ga je helemaal geïnspireerd naar huis met verhalen, voorbeelden en concrete tips om het het gedoe écht anders aan te pakken. Concreet, praktisch en direct toepasbaar.

Het is bedoeld als kennismaking maar het kan ook nét dat zetje zijn dat je nodig hebt om jouw gedoe te tackelen. Je bent van harte welkom!

En je kunt me ook bellen voor een kop koffie, op je gemak, met de benen omhoog: 06 52 372 572. Niet aarzelen, gewoon bellen, vind ik leuk. Graag tot snel!

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

Hij wist niet dat ik hem hoorde

Hij, terwijl ie voorbijloopt, op een ‘hoe-kun-je-nou-zo-stom-zijn’-toon: ‘Die hele bestelling is verkeerd.’

Zij, verbaasd: ‘He? Ik heb ze op 30 september gezet. Alle drie.’

Hij gaat zitten, kijkt naar scherm. ‘Jahaa. Dat zal wel. Maar ze staan op vandaag. Dus dat kan dan niet he.’

Zij, verbouwereerd: ‘Maar ik weet het zeker. Ik heb het goed gedaan. Ik heb het gecontroleerd.’

Hij tuttuttut – je weet wel, van die geluidjes met z’n tong. Kijkt naar zijn scherm.
Stilte.

Zij, in een laatste poging om beetje contact te maken: ‘Je brengt me helemaal van mijn à propos.’

Hij hakt er definitief in: ‘Ja. Dat is ook de bedoeling.’

Hatsiekiedee. Wat een opdonder deelt ie daar uit.

Hij heeft niet in de gaten dat ik hen kan horen. Want dan zou hij het niet gezegd hebben – in ieder geval niet zo, op deze toon. Dit soort uber-dominante ‘jij bent te dom om voor de duvel te dansen’- aanvallen zijn niet voor vreemde oren bestemd. Die gaan ondergronds.

Ik ben niet de enige getuige, er zitten twee collega’s recht tegenover hem. Die vertrekken geen spier. Is dit hier de normale gang van zaken?

Tien minuten later loop ik naar het toilet. Daar staat ze, te wachten op de lift.
En mensen, daar staat geen stralende collega die er zin in heeft. Nee, daar staat iemand die verslagen is. Dit is hoe miskenning eruit ziet.

Ik voel haar ellende. En die van hem ook – hoewel ik daar meer moeite mee heb, dat kleineren, dat is écht niet OK.

Maar onder de streep zijn zij beiden niet gelukkig hier op het werk. En dat gaat niet vanzelf over. Nee, het wordt erger, het is besmettelijk! Kijk maar, die collega’s durven al niks meer te zeggen, bang dat zij de volgende zijn die onder vuur komen te liggen

Herkenbaar? Dat is heel shit voor je.
Maar gelukkig is er wel wat aan te doen. Als je wilt, als je durft.

Laat het er niet bij zitten, doe er iets aan. Doorbreek dat negatieve gedoe. Laat je een ochtend inspireren in de workshop ‘Gedaan met Gedoe’, dan leg ik je uit welke stappen je kunt zetten.

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

Heb ik je ooit verteld waarom ik begon met Heldere Zaken?

Het was zo: Begin jaren ’00 werkte ik bij de gemeente Eindhoven en zat in het team dat een groots sportevenement organiseerde. Dat was tof, ik was er trots op dat ik daarbij hoorde. Helaas was de praktijk een stuk minder shiny dan de mooie buitenkant deed vermoeden.

Er was gedoe om geld, ruziënde opdrachtgevers, schimmige samenwerkingen en wij hadden geen ervaring. Ik voelde – samen met het team – een grote verantwoordelijkheid om het te laten slagen maar we waren hartstikke afhankelijk van vanalles, we konden weinig zelf beslissen.

Er was geen vertrouwen, geen energie.

Precies! Dat is dé voedingsbodem voor gedoe.

‘Het lukt niet, hoe krijgen we het in godsnaam voor elkaar?’ Boosheid, teleurstelling, verontwaardiging. Maar we gingen door. Dat moest – de datum was gepland, de inschrijving geopend. Bikkelen. Tandvlees, stoppen was geen optie.

Ik lééfde voor die klus. En tegelijkertijd, al die zorgen, het slokte me op.

En oh erg! Ik zou het haast vergeten (toen ook al, vreselijk toch) maar thuis hadden we nog twee hele lekkere kleine kindjes. Die ‘moesten’ ook tijd, aandacht, liefde en rust maar kwamen telkens in de verdrukking. 

En toen, in de zomer van 2006, wilde mijn lijf niet meer niet meer naar kantoor. Mijn hoofd vond dat ik dat niet kon maken, maar body takes over. Herken je dat? Echt zo’n klassieke burn-out.

Wat was ik van het padje. Zo moe, zo boos, zo verdrietig en dat was ‘hun’ schuld. ‘Zij’ hadden alles anders moeten doen. ‘Zij’ hadden dit en dat nooit goed moeten vinden. ‘Zij’ hadden moeten zien dat het mij teveel was.

Toen – hehe – kwam het inzicht

Ergens in die maanden lag ik op de bank en opeens zag ik het: 

Dit heb ik mezelf aangedaan! Door me telkens aan iedereen en alles aan te passen. En vervolgens heb ik dezelfde mensen verweten dat ze geen rekening met me hielden!

Het was echt zo’n verbijsterend inzicht. Opeens begreep ik dit. En een kwartier later was het diepe inzicht weer weg, maar snapte ik nog wel dat er een andere manier was om naar mijn sores te kijken:

Het treintje van gedachten

  • Shit! Ik heb het mezelf aangedaan, ik had zelf moeten stoppen ergens.
  • En dit heb ik al veel vaker gehad, maar dan ging ik op zoek naar ander werk. Waar weer hetzelfde gebeurde natuurlijk.
  • En ik weet hoe ik het heb geleerd. Van mijn vader. Die deed het ook, dat doorgaan tegen de klippen op.
  • Maar als ik het van mijn vader heb geleerd – dan leer ik het nu dus aan mijn kinderen. En dat is een heel slecht plan.
  • En ook: ik ben niet de enige. Zoveel van mijn collega’s doen dit. Een combi van bikkelen, loyaliteit en te weinig aandacht voor jezelf. Dat hou je niet vol, je wordt ziek, je blijft thuis, je gaat naar de psycholoog. Dat moet anders kunnen!

Dat was het begin van Heldere Zaken

Ik nam me heilig voor om IETS te bedenken. Iets wat helpt. Praktisch, concreet. Voor mezelf en voor mijn kinderen, voor mijn collega’s. Voor iedereen die het nodig heeft. 
Zodat we niet meer achteraf naar de psycholoog moeten, maar op het moment zelf iets kunnen doen. Iets wat ons helpt onze invloed te pakken. En we zelf weer verantwoordelijkheid nemen voor ons welzijn.

Ik had nog geen idee hoe dat moest, maar ik nam ontslag bij de gemeente Eindhoven, begon met Heldere Zaken en ging aan het werk.
En dit werd het:

De Heldere Driehoek

De Heldere Driehoek biedt nieuwe opties voor gedoe. Het is een verrassende, werkbare, nieuwe manier om te kijken naar je eigen gedrag en communicatie en hoe je het kunt veranderen. En het is geen rocket science.

En het werkt! Als een tierelier!
Met de Heldere Driehoek-methodiek hebben al veel mensen de stap gezet naar betere keuzes voor zichzelf. Naar ander, meer efficient gedrag en communicatie. Het is echt ‘de knop om’, een ander zicht op dezelfde werkelijkheid. Weet je hoeveel rust en energie dat geeft? Het is de moeite waard om te onderzoeken!

Zoals Cruyff al zei: ‘je gaat het pas zien als je het doorhebt’.

Zal ik je leren hoe het werkt?

Kom vrijdagochtend 6 december 2019 naar de workshop ‘Gedaan met Gedoe’. Voor veel inspiratie, verhalen en voorbeelden én praktische stappen om het gedoe op je werk aan te pakken. Om de deelnemers voldoende aandacht te geven is er maar een beperkt aantal plaatsen.
Je bent van harte welkom!

(De foto past geweldig en is ook echt van het evenement: TeamTimeTrail Eindhoven.)

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

Als jij jouw bedrijf niet leidt – wie doe het dan?

Toen we begonnen met dit coachtraject was ze zó moe.
Geen energie meer om keuzes te maken. Om haar vier medewerkers bij de les te houden. Om alles ‘wat van tafel rolt’ op te vangen. Deze baas was het manusje van alles. Ze kwamen zelfs aan haar vragen of er koekjes gekocht mochten worden. Doodmoe werd ze ervan.

Haar mooie ambities stonden in de koelkast, helemaal achterin. Want als ‘gewoon’ werken al te veel is –  hoezo dan groeien?! En ondertussen maar net doen of er niks aan de hand was. Want als zij de moed liet zakken, zou iedereen het bijltje erbij neer gooien.

Het moest anders – en snel ook. Zo doorgaan betekende burn-out. Of verkoop van haar bedrijf. En waarschijnlijk beide.

Verkopen. Sjeezus.
Soms leek het echt een goed idee. Gewoon stoppen met die ellende.

Vieve! HELP!

Nu, een jaar later.
Ze weet wat ze wil en heeft de touwtjes stevig in handen. Ze is helder in wat ze vindt. Moeilijke dingen worden uitgesproken, geen gedoe meer onder tafel. Keuzes worden gemaakt. Verantwoordelijkheid wordt gegeven. Vertrouwen. Loslaten. Fouten maken mag. ‘We lossen problemen op als ze zich voordoen, niet eerder’.
Ze is op zoek naar een nieuw pand – het oude is te klein om al haar plannen uit te voeren. Er zijn wat wisselingen in het team, haar mensen snappen haar visie en zetten er hun schouders eronder.  

Ze straalt.
Stoppen? Nee man, echt niet. Het begint net leuk te worden!

En vanmorgen dus het laatste gesprek van ons traject. Een eerlijk gesprek weer, op het scherpst van de snede. “Wat doe jij zelf waardoor het gedoe aan de gang blijft?” Ja het is moeilijk. Ja het is spannend. En nee, niet alles hoeft in één keer.
Maar één ding is zeker: je kunt niet terug naar ‘afhankelijk van alles en idedereen’ zoals een jaar geleden. Als je eenmaal de knop om hebt gezet naar meer onafhankelijkheid, is er geen weg terug. Godzijdank!

Man wat ben ik trots! Wat een stappen zeg, wat geweldig, wat een kanjer deze vrouw! En ik voel ook gemis. Shit, ze kan het zelf. Ik ben niet meer nodig. Jammer want ik volg het zo graag ?.

Ik vind het heerlijk om ondernemers als zij te begeleiden naar het nemen van meer invloed en regie. Want als jij je eigen bedrijf niet leidt – wie doet het dan?

Is dit ook iets voor jou? Keertje sparren hierover? Kan, heel welkom. Neem contact op of bel 05 52 372 572

NB
Ik heb dit stukje aan haar voorgelegd. Wat vind ze ervan? Klopt het?
Haar reactie:
Hey Vieve,
Waah, werd er gewoon een beetje emotioneel van… voelde de wanhoop van een jaar geleden weer….
Ik hoop dat er veel andere ondernemers de weg naar jou weten te vinden, ik zal hierbij zeker helpen!
Je bent een topper!!’

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

UIT DE OUDE BESCHUITBUS: DÉ TIP VOOR EEN EFFICIËNTE WERKDAG

Dé tip van Heldere Zaken 1.0 voor een efficiënte werkdag.
Van lang geleden, toen ik nog trainingen in timemanagement gaf. Werkt nog steeds!

Update: de ‘beschuitbus met ballen’ heeft inmiddels een nieuwe eigenaar.

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

‘Weetje wat jij moet doen? Je moet het verleden eens loslaten’
‘Als je naar het verleden blijft kijken, mis je de toekomst’
‘Pieker niet te lang over het verleden, het is voorbij’.

Jaja. Het klinkt zo gemakkelijk.

Maar wat nou als je verleden onder je huid zit? En in je hoofd? Als er altijd een zweem van het verleden met je meegaat de dag in? Als de ervaringen van vroeger situaties op je werk in het heden moeilijk maken?

* Als iemand je ‘in de weg zit’ kan je ongelofelijk boos worden
* Je bent een ster in het jezelf wegcijferen zodat de ander je aardig vindt
* Paniek als je alleen al dénkt aan het sollicitatiegesprek
* Meer uitdaging aankunnen maar niet solliciteren omdat je ‘zo van zekerheid houdt’
* Moeilijk vinden om werk te laten liggen of om langer dan een week vrij te pakken
* Uit onzekerheid zeggen ‘ja ik snap het’ terwijl dat niet zo is en – ocherm – daardoor nog onzekerder worden
* Enzovoort. Ik kan nog wel even doorgaan.

Je verleden is dan een onderdeel van je heden. ‘Laat het verleden nou ‘ns los!’ Je zou niets liever willen, maar het ís er gewoon.

Herkenbaar?

Ik help je om je automatisch patroon – het elastiekje met het verleden – te herkennen en andere opties te zoeken die veel beter bij je passen.
Geen therapie. Niet zweverig. Geen rocketscience.
Lekker praktisch en concreet analyseren en nieuwe keuzes maken. En daarmee aan de slag. Bewust kiezen. Invloed nemen. Het patroon doorbreken.

Gaat het elastiekje dan helemaal weg? Nope. Dat duurt jaren – als het al ooit helemaal weg gaat. Maar het is wel beter te handlen. Scheelt bakken energie, irritaties, emoties en slaaptekort.

Iets voor jou? Neem contact op, dan plannen we een kennismakingsgesprek.

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

Die ene ranzig mossel, die heb ik in m’n mond
En ik heb al gebeten
Oh wat goor dit. Afgrijselijk
Een servet! Nee, nergens een servet
Ik zit in een hoekje. Ik kan er niet uit!
En we zitten hier met z’n elven!

Maar hé!
Al zat ik hier met Willem Alexander!
Weg met dat ding!
Ik spuug die smerige mossel zo terug op mijn bord.

“Sorry mensen, dit was even nodig.
Foute mossel ja.
Excuus. Pardon.
Nee hoor het gaat wel.
Sorry sorry
Kan gebeuren
Eten jullie maar lekker verder  
Ik ga even servetjes halen”.

HAHAHAHA IN MY DREAMS!

Want zo ging het in het echt:

– let op: stalen gezicht –

OOOH HELP GATVERDAMME NEE
Ranzig ranzig –
gatverdamme die mossel! Niet goed! Waaah
HIJ MOET WEG
Servet?!
Shit nergens servet
Waar is mijn tas –  mijn tas – geen tas
Bord?! Nee! Al die mensen! Gaat niet
In mijn handen dan?  

Oh my
Dan slik ik m wel door
Ja ik slik
Weg is ie

Oh nee.
Dit is niet goed.

Voedselvergifting. 
Zo ontzettend ziek. Het duurde drie dagen voor ik weer een beetje kon eten.

En waarom? Ik wil niet de dombo zijn. Ik schaam me zo. Ik wil niet opvallen, zeker niet met zoiets smerigs. Dan verliezen zij hun eetlust. En de gastheer voelt zich rot. Wil ik ook niet. Ik heb zelfs achteraf gezegd dat het kwam van het eitje op zondagochtend.

Ik weet ook wel dat het stom is. Maar ik heb op dat moment geen andere keuze. Ik doe gewoon alsof het niet gebeurd. Glimlachen. Frietje eten. Doorgaan.
All well here, niks aan de hand.

En achteraf kan ik me wel voor mijn kop slaan.

***

Dit is niet mijn verhaal, maar het verhaal van mijn buurvrouw. Ik sprak haar over de heg. “Hee! Ben je afgevallen?” en toen vertelde ze dit. En ik herken het! Had mij ook kunnen overkomen. 
Sterker, zoiets is me ooit overkomen. Met een lepel wasabi. Ik dacht serieus dat ik er in blééf – mensen, bel 112 – maar bleef stoïcijns zitten.
Nee hoor niks aan de hand hier.

Waarom doet ze dit?
Ik heb het mijn buuv gevraagd. Welke gedachten gingen er door haar hoofd? Ze vertelt over eerdere ervaringen. Over sterk zijn en niet laten merken wat ze echt voelt. Het automatisme om ‘de ander’ belangrijker te maken dan zichzelf. Over zorgen dat de ander zich goed voelt. En dat er op het moment van die ranzige mossel geen andere keuze in haar opkwam dan ter plekke onzichtbaar worden.

Het programma ‘Je bent goed genoeg als….’
Mijn buurvrouw is – net als veel anderen – goed geprogrammeerd om ongemak voor zichzelf te houden. Om anderen niet lastig te vallen. Dit programma heet: Ik ben pas goed genoeg als de ander zich goed voelt.

Veel mensen hebben zo’n programma. Ergens in je kinderjaren pik je op dat je niet vanzelf ‘goed genoeg’ bent, maar dat daar een voorwaarde aan is verbonden. Je moet iets DOEN of iets LATEN om goed genoeg te zijn. Je leert dat zo goed – in de loop van je leven komen andere opties niet eens meer in je hoofd op of lijken wel heel egoïstisch.

En achteraf denk je: ‘Ik had gewoon dit en dit….’
Maar eigenlijk, deep down, weet je ook wel dat je dat niet zou doen. Te moeilijk. Te spannend. Dan maar liever slikken, eventueel zelfs een hele gore mossel.

Herkenbaar?
Dan weet je hoe dwingend zo’n programma kan zijn. Weet ik ook.

Hoe kom je er van af?
Gewoon rationeel besluiten ‘vanaf nu doe ik het anders’ werkt niet – anders was je er al lang vanaf, toch? Dus het moet anders. Maar hoe? Waar moet je beginnen?

Ik weet waar je kunt beginnen
Ieder heeft een eigen persoonlijk patroon waarlangs zijn of haar programma verloopt. Daar begint het: herken jouw automatisch programma, word je bewust van het patroon van jouw inefficiënte communicatie. Daarvoor hoef je niet allerlei oud zeer op te rakelen – het patroon zit ook in kwesties die je vandaag dwarszitten.

Vervolgens gaan we op zoek naar wat je wél zou willen. We volgen daarbij de stappen van de Heldere Driehoek. Zo omzeil je je automatische keuzes en ontdek je hoe het anders kan: minder afhankelijk, met focus op wat je wél wilt en wat bij jou past.

Ook voor jou het proberen waard?
De Heldere Driehoek biedt nieuwe opties voor moeilijke en spannende situaties. Met de Heldere Driehoek-methodiek hebben al veel mensen de stap gezet naar betere keuzes voor zichzelf. Het is geen rocketscience. Het is een verrassende, werkbare, nieuwe manier om te kijken naar je gedrag en communicatie. Weet je hoeveel rust en energie dat geeft? Ik kan het iedereen aanraden.

Wil je ook snappen hoe jouw programma werkt? Dat kan. Schrijf je in voor de workshop ‘Gedaan met Gedoe’ op 16 oktober 2019.
Liever meteen écht aan de slag? Kan ook. Neem contact op, dan plannen we een gesprek hierover.

Dat niet maar wel graag op de hoogte blijven? Schrijf je in voor mijn nieuwsbrief, dan krijg je elke twee weken meer van dit in je mailbox.

Graag tot ons volgend contact
Veel groeten


Vieve

PS
Dank je wel lieve buurvrouw voor je open antwoorden op mijn erg persoonlijke vragen. En ja, ik hoop ook dat het zo nog ergens goed voor geweest ?

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

Praat niet over ‘your magic’! Maak de problemen groot en vertel honderduit over hoe voelt het is als het opgelost is, maar hou de magic – dus hoe je doet wat je doet – onder de pet. Aldus de marketingwet voor coaches zoals ik.
Maar dat is een gemiste kans, want juist die magic is geweldig!

Mijn magic is gebaseerd op Transactionele Analyse. “A simple teachable psychology that everyone could understand” (Karpman, 2017). TA legt in eenvoudige modellen en lekkere metaforen uit waarom je doet wat je doet. En hoe je dat kunt veranderen, als je dat wilt.

Wat mij betreft zou iedereen het moeten kennen. Het zou een vak op school moeten zijn!

Er is nu een heldere wiki-pagina over Transactionele Analyse op initiatief van Olivier Sprangers. Knap gedaan: overzichtelijk, eenvoudig en toch volledig. Olivier, een dikke merci voor het oppakken van deze klus om TA toegankelijker te maken.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Transactionele_analyse

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

“Mooi zeg! Echt een prachtig huis. Ik snap helemaal dat je hier gelukkig mee bent!” Ondertussen scan ik over de schouder van de gastvrouw of ik ergens een bekend gezicht zie op deze housewarming. Nope. Niemand.

“Wat daar zit is allemaal familie en daar achter in de tuin zijn de mensen van de tennis. Wat wil je drinken?”

Pfft. He get nee zeg.
Echt totaal geen zin om nu leuk te gaan staan doen.
Ik wil naar Poco.
Maar dat kan ik niet maken. Natuurlijk niet.
Leuk mens, de gastvrouw, maar die loopt met gasten rondjes door haar huis. Geen zin
geen zin
echt geen zin

….
OK even diep adem halen en dan….

“Zeg, vind je het heel erg als ik vertrek? In plaats van wat te drinken? Ik ken hier niemand en ik wil graag nog paardrijden. Dus als je het niet erg vindt, piep ik er nu tussenuit.”
“Oh echt? Goh. Nou, dat vind ik wel jammer ja. Maar ja…. als je dat wilt moet je dat doen, ik hou je niet tegen”.

Even later sta ik bij m’n auto en voel me opgelucht. En ik voel ook dat ik iets geks en brutaals gedaan heb. Was dit té assertief? Nou ja, hoe dan ook – ik ga lekker paardrijden. Toedeloe!

Toch knaagt het, ook in de dagen erna. Dus ga ik op zoek naar geruststelling. Ik bel een vriendin. Wat vindt zij?
En oh, de horror! Die vindt het dus ECHT NIET KUNNEN.

“Hoe zou jij het vinden? Je organiseert een feestje, iemand komt, vindt het niet leuk genoeg en vervolgens gaat ie weer. Dat is toch niet goed? Je had moeten zeggen dat je nog een ander feestje had! Dan doe je één drankje, misschien twee, ga even gezellig kletsen met iemand – doe ff je best Vieve! – en dan kun je daarna naar huis.”

En wat ze ook nog zegt: “Nou dan weet ik dat ook, als ik je uitnodig. Als het even tegenvalt, vertrek je gewoon weer. Leuk is dat.”

Oeh ja, als je het zo ziet.
En ik voelde het ook al wel, dit was best een lompe actie.
He verdomme.
Wat een stomme situatie. Heb ik dat.

Maar weet je wat het is?
Smoesjes, leugentjes om bestwil, ‘ja zeggen nee doen’ – ik hou er niet van.  Natuurlijk heb ik bij iets ongemakkelijks de neiging om er om heen te draaien. Net als iedereen (denk ik). Maar meestal roep ik mezelf tot de orde.

  • ‘Ik weet het beter dan jij maar dat zeg ik niet tegen jou’
  • ‘Ik weet meer dan jij maar ik vertel het niet tegen jou’
  • ‘Ik heb een oordeel of mening over jou maar dat zeg ik niet tegen jou’

Allemaal voorbeelden van ongelijkwaardigheid in communicatie en dé ideale voedingsbodem voor gedoe.

Dus meestal leg ik de vis op tafel. Daarmee heb ik vaak goede gesprekken maar soms geeft het niet zo’n fijne situaties zoals hier op deze housewarming – inclusief al mijn eigen gedoe en overdenken achteraf.

Uiteindelijk heb ik de gastvrouw gebeld. Wat vond zij van mijn plotselinge vertrek? “Wat leuk dat je hierover belt! Ja, ik vond het wel een beetje vreemd maar snapte het ook wel. Was blij dat je het eerlijk zei. Er waren ook mensen die niet helemaal niet gekomen zijn. Maar ik heb een hele fijne dag gehad. Het vervelendste vond ik dat we met zoveel vlees van de barbecue bleven zitten.”

Pfffoooeeee. Dat viel alles mee.
Fijn dat ze snapt dat dit een keuze vóór mezelf was en niet tégen haar.

Blijft de vraag: wanneer kun je helder zijn, wanneer liever een smoesje? Daar is geen eenduidige regel voor te geven. Het hangt af van de relatie, van de situatie en de belangen op dat moment. Ik heb wel mijn eigen richtlijn: Bij twijfel kies ik heldere zaken. Ik hou gewoon heel erg van gelijkwaardigheid.

Dus als je me een keertje te direct vindt, kun je dat gerust zeggen. Dan hebben we het erover. Je bent niet de eerste 🙂 en heel fijn: wij samen krijgen geen gedoe.

Oh en als laatste deze dikke tip: Zoek geen geruststelling bij je vrienden maar praat direct met degene over wie het gaat. Scheelt gedoe!

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

Die deur staat dag en nacht open maar het komt niet in haar op om op pad te gaan. Natje, droogje, schone stal, goed gezelschap en een lekker worteltje op z’n tijd. Wat wil ze nog meer? Als er iets niet bevalt neemt ze op de koop toe.

Goeie vraag.
Wat wil je nog meer? Ga je na je vakantie weer gewoon verder waar je gebleven was? Of wordt het tijd om iets doen aan dat negatieve gedoe op je werk?

Op 16 oktober is er weer de workshop ‘Gedaan met Gedoe’. In drie uurtjes leid ik je langs jouw patronen van jouw gedoe en laat ik je zien hoe jij het anders kunt doen. Precies het duwtje wat je nodig hebt.

Inschrijving start eind augustus. Wil je er bij zijn? Welkom. www.heldere-zaken.nl

Model: Allerliefste Baileys van PCK Eersel.

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]