Roeien heeft iets geks.
Als je roeit werk je je in het zweet terwijl je kijkt naar de plek waarvan je weg vaart. En en passant loop je een nekhernia op, omdat je over je schouder moet kijken om te zien waar je heen gaat. Achterom kijken om te zien waar je naar toe gaat – best gek, toch?

Dan is varen in een kano veel logischer. Bij het kanoën focus je op waar je heen wilt. Het is een kwestie van de goede stroming zoeken en gaan!

Toch roeien we wat af, met z’n allen.

Kijk maar: wanneer er iemand in ons vaarwater komt – dus wanneer iemand ons dwars zit – schieten we vaak automatisch in de roeimodus. Je blijft bezig met wat er is gebeurd en daar probeer je van weg te gaan. Je doet water bij de wijn, zegt niet wat je écht wilt zeggen en komt niet voor jezelf op. Het is een onhandige reflex waar je je niet echt beter van gaat voelen.

Een voorbeeld.
Mijn buurman riep bloedserieus en out of the blue naar mij: ‘JIJ LIEGT TEGEN JE KINDEREN!’
‘Huh? Wat? ‘
Nou, hij gehoord dat ik tegen mijn zoon zei dat ik zo hard gewerkt had. En ik werkte bij de gemeente, dus dat kon niet. Want ambtenaren werken niet. En al zeker niet hard. Dus ik loog tegen mijn kinderen. 
Logisch toch.

Wow. Dat was echt belachelijk en een enorme belediging. Ik was totaal flabbergasted. Niet dat ik iets terugzei. Nee. Maar kwáád dat ik was! Woedend! Wat dacht ie wel, die gek!

Dit voorval heeft me zo beziggehouden dat ik zelfs nu, vijftien jaar later, nog precies weet hoe het ging. En vanaf dat moment liep ik met een boog om die buurman heen.

Kijk, daar was ik aan het roeien: ik was de confrontatie aan het vermijden. Ik was heel boos maar liet dat niet zien. Ook naderhand ben ik er nooit meer op teruggekomen. Mijn standpunt was: ik ben kwaad en de buurman is gestoord. Klaar. 
Maar wat ik dan wél wilde, daar had ik niet over nagedacht.

Dit was lang geleden, voordat ik leerde kanovaren in mijn communicatie.

In een kano heb je je doel scherp voor ogen. Mijn doel is: ik wil rust in mijn kop. En dat krijg ik door helder en duidelijk te zijn. En dat ontstaat als wat ik denk en wat ik zeg hetzelfde is.

Dus soms zeggen of doen mensen iets – en dat kan ook goed bedoeld zijn – waarbij ik me niet lekker voel of wat voor mij niet passend is. Nou, dan zeg ik er wat van. Niet boos of verwijtend, maar gewoon. Ik trek die grens. En weet je hoe lekker dat is! Dat scheelt zoveel gedoe, in mijn hoofd, in mijn relaties met anderen. Het is fijn omdat je van elkaar weet wat je aan elkaar hebt.

Het gaat trouwens ook weer best goed tussen de buurman en mij. Het is een man van rare grapjes.  

Ik wens je heerlijke dagen zonder gedoe,

Vieve

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]
Slik jij ook weleens iets terwijl je het er niet mee eens bent?
 
Dit is Sarah, facilitair manager bij een hogeschool. Zij heeft ingestemd met een nieuwe taakverdeling:
 
“Ik ben het er zeker niet mee eens! Vanaf het begin al niet. Een half jaar geleden kwam er een nieuwe collega en zij kreeg een groot deel van mijn taken. Deze verdeling is goed voor haar maar niet voor mij. Toch zei ik er niks van. Ik was bang dat ze me egoïstisch zouden vinden. En ik wist ook niet hoe ik het moest zeggen. Ik kreeg al stress bij de gedachte! Oh ik ben er nog elke dag boos over. Maar ik kan er nu niets meer over zeggen. Nee toch? Dat zou nergens op slaan.”
 
Even slikken en weer doorgaan?
Sarah zegt er dus niks van, zij houdt zich groot op haar werk en laat niets merken. Ze slikt haar boosheid door. Maar ze vergeet het niet.
 
Ergernis en irritatie waar je niks van zegt kun je zien als een zegeltje dat in een zegelboekje wordt geplakt. Eén zegeltje is nog wel te hebben. Heel veel zegeltje maken een boekje dat bol staat van de ingeslikte emoties. De boosheid en verontwaardiging van Sarah staan gelijk aan heel veel zegelboekjes die in één keer volgeplakt worden – en elke dag plakt ze er zegeltjes bij.
 
Die woede en het verdriet lopen op, totdat ze je hoofd en je lijf uit willen. De boekjes moeten ingeleverd worden. Het gekke is: meestal doe je dat niet bij degene bij wie je al die zegeltjes geplakt hebt. Nee, je geeft het volle boekje aan iemand die dicht bij je staat. Dan moeten je man, je vrouw, je kinderen of de hond het ontgelden. Bam! Alle boosheid en irritatie komt er in één keer uit.
 
Spaar jij ook zegeltjes?
Hoeveel zegeltjes heb jij in de afgelopen weken geplakt? Hoeveel volle boekjes heb jij in de kast liggen? En bij wie lever jij ze in? Bij Sarah waren haar man en haar kinderen de pineut. En ik? Ik hield alle boekjes voor mezelf, met burn-out tot gevolg.
 
Spaar jij ook zegeltjes? Niet doen! Maak van je hart geen moordkuil.
Denk je nou ‘ja Vieve, jij hebt gemakkelijk praten, maar zo werkt dat niet bij mij’ – dan ben je aan het goede adres. 

Ik leer professionals hoe ze wél kunt zeggen wat ze willen. Ook als het spannend is. Op een manier die bij hen past en waarmee zij de verhoudingen met collega’s, leidinggevenden en klanten goed houden.

Klinkt dat als muziek in je oren? Laten we dan onderzoeken hoe dit voor jou kan werken. Neem contact op en we plannen een online gesprek.

In de tussentijd: hou je goed!
Veel groeten,
Vieve

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

Wat een burn-out kost, dat weten we wel zo’n beetje. Als een van je collega’s zich ziek meldt om voorlopig niet meer terug te komen: reken op – grofweg – een ton per jaar. Dat is salarisdoorbetaling, vervanging, administratieve rompslomp, wet Poortwachter, you name it. Het is een hoop geld.

Maar wat kost stress?
Wat kost het als je niet lekker kunt werken? Dát is lastig te meten in euro’s. Wel is het zeker dat je met stress busladingen aan energie verspilt.
En de belangrijkste oorzaak van stress? Gedoe met anderen. Je baas, je collega’s, je klanten.
Heb jij daar ook last van? Dit hoor ik vaak:

– ‘Spanning. Bijna elke dag. Ik voel het ’s morgens al in mijn lijf.’
– ‘Ik blijf maar denken over hoe ik goed kan reageren, zodat ik mijn punt maak zonder dat hij boos wordt.’
– ‘Ze roddelt en ik wil niet meer mee roddelen, maar hoe zeg ik dat? Ik durf het niet.’
– ‘Uitstellen. Ik denk en denk en denk en ondertussen gebeurt er niks. Behalve dat ik stress krijg.’
– ‘Blijkt dat ze al heel lang heel veel spanning had. Wisten we niet, had ze nooit iets van laten merken. En nu is ze dus ziek en moeten wij haar taken erbij doen, iedereen loopt op z’n tenen.’
– ‘Hij is zo cynisch. Hij maakt keiharde grappen. Het stomme is, er wordt veel gelachen, en tegelijk gaat de sfeer eraan.’

Duur grapje dus.
Met stress en spanning op je werk heb je er minder lol in, ben je chagrijnig tegen de mensen die je het aardigst vindt en als het even tegenzit, word je er ook nog eens ziek van.

Hoe hou je het betaalbaar?
Gedoe tussen mensen is overal, en dat geeft niks. Het is part of the game. Maar juist omdat het overal is, is het ontiegelijk handig om te weten hoe je er nu handig mee om kunt gaan. Zeker als het je stress op het werk oplevert waar je geen vat op krijgt. En dan niet met eenvoudige ’timemanagement-tips-en-trucs’, want als het zo simpel was, ja dan hadden we al die stress niet. 

Oneindig veel plezier.
Op dinsdag 17 maart 2020 geef ik een workshop waarin we gedoe aanpakken: ‘Boost je Communicatie’. Je leert waarom gedoe ontstaat, waardoor het erger kan worden en vooral: wat je er zelf aan kan doen. Ik geef je superhandige tools om snel resultaat te halen: minder stress en meer energie op je werk. En betere relaties met je collega’s.

Kom ook! Het kost € 129 ex btw en je hebt er oneindig veel plezier van. Precies wat je nodig hebt? Dan kun je je hier inschrijven.
Nog vragen? Bel me op 06 52 372 572 of stuur een berichtje.

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

“Ik wist niet dat het niet mocht, anders had ik het niet gedaan.

Om zijn vruchtbaarheid een boost te geven had ie van zijn brandnew Chinese schoonouders kruiden gekregen. Hij voelde zich wel beledigd – HOEZO zou hij hulp nodig hebben bij ’t kinderen maken!? – maar om hen niet voor het hoofd te stoten had ie die pillen toch meegenomen naar Nederland. Bij de douane bleek het te gaan om een beschermde plantensoort. Shit! De boete vocht hij aan bij de rechter: ‘ik wist niet dat het niet mocht, anders had ik het niet gedaan!’

Heb je het ook gezien bij ’t zappen, ergens vorige week?

En de rechter zegt dan: ‘Niet weten dat het niet mocht, dat is geen argument. Iedereen wordt verondersteld de wet te kennen’.

Zo is het ook bij de Wet van Sinterklaas.

Ik vroeg een leidinggevende in de zorg: ‘En, heb je de Wet van Sinterklaas opgehangen bij je spreektafel?’
En hij zei: ‘Nee, maar hij zit stevig in mijn hoofd’.

OK.
En daar hebben we nou precies niets aan. 

Dat wil zeggen, als je leidinggevende bent en je wilt je medewerkers uitnodigen tot een open en eerlijk gesprek. Dat is niet zo vanzelfsprekend als het lijkt. Veel mensen cijferen zich weg, passen zich aan of schuiven hun verantwoordelijkheid aan de kant. Dan is het fijn om de ander expliciet uit te nodigen tot het nemen van verantwoordelijkheid voor wat er gebeurt en voor hun bijdrage daaraan. En dat kan op een aansprekende manier met de Wet van Sinterklaas.

Maar dan moet je ‘m wel even toelichten. En nog een keer. En misschien nóg een keer. 
En ‘m ophangen, zodat het na te lezen is, en de uitleg meegeven. 
En ‘m vaak benoemen. Zodat de permissie om te zeggen wat je echt wilt ook beklijft.

Snap je?
Veronderstellen dat een gesprek gaat onder de voorwaarden van de Wet van Sinterklaas is niet voldoende. Samen doorspreken wat de Wet inhoudt en wat het gevolg is – namelijk dat ieder verantwoordelijkheid neemt voor z’n eigen bijdrage – is een fundament voor en goed gesprek.

Jouw eigen exemplaar van de Wet van Sinterklaas
Download de Wet van Sinterklaas hier. Mét uitleg waarom het werkt. Lees ‘m eens door en doe er je voordeel mee.

Hang ‘m naast je spreektafel, op de koelkast, bij de koffieautomaat en op het whiteboard achter je bureau. Zorg dat iedereen ‘m kent!

Wil je meer weten over de Wet van Sinterklaas en hoe je ‘m kunt toepassen?
En als je gesprekspartners opeens gaan zeggen wat ze echt willen – dat kan ook voor jou misschien gedoe opleveren. Wil je daar eens over doorpraten?
Dat kan natuurlijk. Neem gerust contact op dan plannen we een telefoontje of we spreken wat af.

Bellen kan op 06 52 372 572 , mailen kan naar info@heldere-zaken.nl.
Zie er naar uit je te spreken!
Vieve

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

“Mijn zus vind dit echt nergens op slaan, Vieve. Wat een onzin”.
Met zo’n ondertoon van: ‘jammer van de moeite joh’.

“Ha! Wat een mazzel heeft die zus van je!”
“Hé?”
“Ja echt! Want als je de Wet van Sinterklaas onzin vindt, dan betekent dat dat je met gemak zegt wat je vindt, of wat je niet aanstaat. Gewoon huppetee, zonder voorbehoud. Wat heerlijk! Nee je zus zal wel niet snappen waar die Wet van Sinterklaas voor nodig is.”
Grinnik.
“Oja! Zo kun je er ook naar kijken.”

Ben jij anders dan de zus? Vind jij het niet altijd gemakkelijk om te zeggen wat je wilt zeggen? Dan is de Wet van Sinterklaas voor jou. Hij is fijn en hij geldt altijd en overal. Dit is ‘m:
 
De Wet van Sinterklaas

  1. Je mag altijd vragen wat je graag wil
  2. Het is niet zeker dat je het krijgt
  3. Je mag het zo vaak vragen als je wil
  4. Je mag er altijd op terugkomen.

Het gekke is: zelfs als je liever je tong afbijt dan je voor jezelf op te komen, kan het zijn dat je de Wet géén goed idee vindt.
Want wat nou als je ervan overtuigd bent – dus écht overtuigd hè, tot in je vezels – dat het hóórt dat jij een stapje opzij doet voor een ander, dat het juist heel góed van je is dat jij je minder belangrijk voelt dan de ander? Dan kan het heel akelig zijn om aandacht voor jezelf te vragen. Dat voelt als vreselijk fout. En ja, dat staat haaks op de Wet van Sinterklaas.

Ik weet hoe dwingend zo’n overtuiging kan zijn. Maar ik weet ook wat het je kost: een hart als een moordkuil.

Wat doet dat met je, als je hart één grote moordkuil is?
Nou, onder andere dit:

  • Je hebt het gevoel dat jij niet belangrijk bent, dat jouw belangen er niet toe doen. Dat kan zelfs als je helemaal vrijwillig een stapje opzij hebt gezet. Als je denkt dat jij niet belangrijk bent maakt het je onzeker, knorrig, je voelt je klein en je denkt dingen als ‘heb ik weer…’.
  • Sudderende emoties. Boosheid, verdriet, teleurstelling, al die emoties die niet uitgesproken worden beïnvloeden je dagelijks leven. Je dag wordt er echt niet vrolijker van.
  • Doodmoe wordt je ervan, van het binnenhouden van je boze, verdrietige gevoelens en gedachten. Je gaat er zo’n innerlijk gesprek van voeren en dat kost bakken met energie.
  • Hoofdpijn, rugpijn, onrust, zweterig zijn, angstig zijn en paniekaanvallen. Als je alles binnenhoudt kiest je lijf wel een andere manier om die binnengehouden energie kwijt te raken. Het moet wel!

We leren het al vroeg en het gaat automatisch. Van de week gaf ik een workshop aan meiden tussen de 8 en 16 jaar over gedoe. Dus over spanningen en onuitgesproken dingen. We ‘maakten gedoe’ door een moeilijke opdracht die ze in een groepje van vijf moesten uitvoeren, iets met spaghetti en plakband en een marshmallow bovenin. 
En dan gebeurt het: twee of drie gaan voortvarend aan de slag, de rest kijkt toe en denkt er het hare van. Eentje zei ‘ik vind dit een stomme opdracht’ en dat snap ik helemaal. Het is ook stom als je aan de zijlijn belandt. Frustratie, afwachten, matte berusting. Iets anders gaan doen: ‘Mag ik zo’n marshmallow?’ 

Wij als volwassenen doen het niet veel beter. De verhalen daarvan hoor ik dagelijks in mijn praktijk. Het kan zo moeilijk zijn om je uit te spreken. En vaak weten we heel goed wat we niet willen – maar wat dan wel? 

Voor dat soort momenten is er de Wet van Sinterklaas. Het is één grote permissie. De Wet geeft je toestemming om voor jezelf te zorgen: om je niet kleiner te maken dan een ander. Om je niet ongevraagd wegcijferen, om je niet meteen aan te passen aan wat je denkt dat de ander wil of nodig heeft. 

Voor downloaden van Wet van Sinterklaas mét de uitleg: klik op de afbeelding.

Het klinkt zo gezellig: ‘De Wet van Sinterklaas is één grote permissie’. Maar klopt dat wel? Nou, het is niet alleen gezelligheid. Het is ook een hele zakelijke afspraak. De Wet gaat namelijk over het nemen van invloed en verantwoordelijkheid. Want als we afspreken dat we beiden mogen zeggen wat we vinden en willen, dan zijn we ook samen verantwoordelijk voor het verloop en het resultaat van onze samenwerking. En andersom geldt het ook: wanneer je ervoor kiest om iets niet uit te spreken, neem je daar zelf de verantwoording voor.

Is ‘zeggen wat je wilt’ voor jou ook een dingetje?

Ik snap hoe dat werkt. En ook waarom het zo spannend is. Het slechte nieuws is: er komt een hoop gedoe van. Gedoe is overal en we doen het allemaal. En dat is geen probleem, we kunnen over het algemeen prima met een beetje gedoe dealen. Maar als je er last van hebt, is het fijn om te weten hoe je het kunt aanpakken.

De Wet van Sinterklaas is een goed begin. Maar jij wilt meer!

Wil je veel meer weten over gedoe en hoe ermee te dealen? Kom op 6 december naar de workshop ‘Gedaan met Gedoe’, onderzoek wat voor jouw de trigger is om in het gedoe te stappen, leer over de dynamiek van gedoe aan de hand van de Dramadriehoek en ontdek jouw eigen favoriete rotgevoel. Natuurlijk behandelen we ook de Heldere Driehoek. Dat is het stappenplan naar minder gedoe en meer energie.

Als je last hebt van frustratie en gedoe op het werk en je wilt er nu wel eens van af: Gedaan met Gedoe’ geeft je nieuwe opties, inspiratie en het is nog leuk ook. Wees welkom!

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

Heb ik je ooit verteld waarom ik begon met Heldere Zaken?

Het was zo: Begin jaren ’00 werkte ik bij de gemeente Eindhoven en zat in het team dat een groots sportevenement organiseerde. Dat was tof, ik was er trots op dat ik daarbij hoorde. Helaas was de praktijk een stuk minder shiny dan de mooie buitenkant deed vermoeden.

Er was gedoe om geld, ruziënde opdrachtgevers, schimmige samenwerkingen en wij hadden geen ervaring. Ik voelde – samen met het team – een grote verantwoordelijkheid om het te laten slagen maar we waren hartstikke afhankelijk van vanalles, we konden weinig zelf beslissen.

Er was geen vertrouwen, geen energie.

Precies! Dat is dé voedingsbodem voor gedoe.

‘Het lukt niet, hoe krijgen we het in godsnaam voor elkaar?’ Boosheid, teleurstelling, verontwaardiging. Maar we gingen door. Dat moest – de datum was gepland, de inschrijving geopend. Bikkelen. Tandvlees, stoppen was geen optie.

Ik lééfde voor die klus. En tegelijkertijd, al die zorgen, het slokte me op.

En oh erg! Ik zou het haast vergeten (toen ook al, vreselijk toch) maar thuis hadden we nog twee hele lekkere kleine kindjes. Die ‘moesten’ ook tijd, aandacht, liefde en rust maar kwamen telkens in de verdrukking. 

En toen, in de zomer van 2006, wilde mijn lijf niet meer niet meer naar kantoor. Mijn hoofd vond dat ik dat niet kon maken, maar body takes over. Herken je dat? Echt zo’n klassieke burn-out.

Wat was ik van het padje. Zo moe, zo boos, zo verdrietig en dat was ‘hun’ schuld. ‘Zij’ hadden alles anders moeten doen. ‘Zij’ hadden dit en dat nooit goed moeten vinden. ‘Zij’ hadden moeten zien dat het mij teveel was.

Toen – hehe – kwam het inzicht

Ergens in die maanden lag ik op de bank en opeens zag ik het: 

Dit heb ik mezelf aangedaan! Door me telkens aan iedereen en alles aan te passen. En vervolgens heb ik dezelfde mensen verweten dat ze geen rekening met me hielden!

Het was echt zo’n verbijsterend inzicht. Opeens begreep ik dit. En een kwartier later was het diepe inzicht weer weg, maar snapte ik nog wel dat er een andere manier was om naar mijn sores te kijken:

Het treintje van gedachten

  • Shit! Ik heb het mezelf aangedaan, ik had zelf moeten stoppen ergens.
  • En dit heb ik al veel vaker gehad, maar dan ging ik op zoek naar ander werk. Waar weer hetzelfde gebeurde natuurlijk.
  • En ik weet hoe ik het heb geleerd. Van mijn vader. Die deed het ook, dat doorgaan tegen de klippen op.
  • Maar als ik het van mijn vader heb geleerd – dan leer ik het nu dus aan mijn kinderen. En dat is een heel slecht plan.
  • En ook: ik ben niet de enige. Zoveel van mijn collega’s doen dit. Een combi van bikkelen, loyaliteit en te weinig aandacht voor jezelf. Dat hou je niet vol, je wordt ziek, je blijft thuis, je gaat naar de psycholoog. Dat moet anders kunnen!

Dat was het begin van Heldere Zaken

Ik nam me heilig voor om IETS te bedenken. Iets wat helpt. Praktisch, concreet. Voor mezelf en voor mijn kinderen, voor mijn collega’s. Voor iedereen die het nodig heeft. 
Zodat we niet meer achteraf naar de psycholoog moeten, maar op het moment zelf iets kunnen doen. Iets wat ons helpt onze invloed te pakken. En we zelf weer verantwoordelijkheid nemen voor ons welzijn.

Ik had nog geen idee hoe dat moest, maar ik nam ontslag bij de gemeente Eindhoven, begon met Heldere Zaken en ging aan het werk.
En dit werd het:

De Heldere Driehoek

De Heldere Driehoek biedt nieuwe opties voor gedoe. Het is een verrassende, werkbare, nieuwe manier om te kijken naar je eigen gedrag en communicatie en hoe je het kunt veranderen. En het is geen rocket science.

En het werkt! Als een tierelier!
Met de Heldere Driehoek-methodiek hebben al veel mensen de stap gezet naar betere keuzes voor zichzelf. Naar ander, meer efficient gedrag en communicatie. Het is echt ‘de knop om’, een ander zicht op dezelfde werkelijkheid. Weet je hoeveel rust en energie dat geeft? Het is de moeite waard om te onderzoeken!

Zoals Cruyff al zei: ‘je gaat het pas zien als je het doorhebt’.

Zal ik je leren hoe het werkt?

Kom vrijdagochtend 6 december 2019 naar de workshop ‘Gedaan met Gedoe’. Voor veel inspiratie, verhalen en voorbeelden én praktische stappen om het gedoe op je werk aan te pakken. Om de deelnemers voldoende aandacht te geven is er maar een beperkt aantal plaatsen.
Je bent van harte welkom!

(De foto past geweldig en is ook echt van het evenement: TeamTimeTrail Eindhoven.)

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

UIT DE OUDE BESCHUITBUS: DÉ TIP VOOR EEN EFFICIËNTE WERKDAG

Dé tip van Heldere Zaken 1.0 voor een efficiënte werkdag.
Van lang geleden, toen ik nog trainingen in timemanagement gaf. Werkt nog steeds!

Update: de ‘beschuitbus met ballen’ heeft inmiddels een nieuwe eigenaar.

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

‘Weetje wat jij moet doen? Je moet het verleden eens loslaten’
‘Als je naar het verleden blijft kijken, mis je de toekomst’
‘Pieker niet te lang over het verleden, het is voorbij’.

Jaja. Het klinkt zo gemakkelijk.

Maar wat nou als je verleden onder je huid zit? En in je hoofd? Als er altijd een zweem van het verleden met je meegaat de dag in? Als de ervaringen van vroeger situaties op je werk in het heden moeilijk maken?

* Als iemand je ‘in de weg zit’ kan je ongelofelijk boos worden
* Je bent een ster in het jezelf wegcijferen zodat de ander je aardig vindt
* Paniek als je alleen al dénkt aan het sollicitatiegesprek
* Meer uitdaging aankunnen maar niet solliciteren omdat je ‘zo van zekerheid houdt’
* Moeilijk vinden om werk te laten liggen of om langer dan een week vrij te pakken
* Uit onzekerheid zeggen ‘ja ik snap het’ terwijl dat niet zo is en – ocherm – daardoor nog onzekerder worden
* Enzovoort. Ik kan nog wel even doorgaan.

Je verleden is dan een onderdeel van je heden. ‘Laat het verleden nou ‘ns los!’ Je zou niets liever willen, maar het ís er gewoon.

Herkenbaar?

Ik help je om je automatisch patroon – het elastiekje met het verleden – te herkennen en andere opties te zoeken die veel beter bij je passen.
Geen therapie. Niet zweverig. Geen rocketscience.
Lekker praktisch en concreet analyseren en nieuwe keuzes maken. En daarmee aan de slag. Bewust kiezen. Invloed nemen. Het patroon doorbreken.

Gaat het elastiekje dan helemaal weg? Nope. Dat duurt jaren – als het al ooit helemaal weg gaat. Maar het is wel beter te handlen. Scheelt bakken energie, irritaties, emoties en slaaptekort.

Iets voor jou? Neem contact op, dan plannen we een kennismakingsgesprek.

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

“Mooi zeg! Echt een prachtig huis. Ik snap helemaal dat je hier gelukkig mee bent!” Ondertussen scan ik over de schouder van de gastvrouw of ik ergens een bekend gezicht zie op deze housewarming. Nope. Niemand.

“Wat daar zit is allemaal familie en daar achter in de tuin zijn de mensen van de tennis. Wat wil je drinken?”

Pfft. He get nee zeg.
Echt totaal geen zin om nu leuk te gaan staan doen.
Ik wil naar Poco.
Maar dat kan ik niet maken. Natuurlijk niet.
Leuk mens, de gastvrouw, maar die loopt met gasten rondjes door haar huis. Geen zin
geen zin
echt geen zin

….
OK even diep adem halen en dan….

“Zeg, vind je het heel erg als ik vertrek? In plaats van wat te drinken? Ik ken hier niemand en ik wil graag nog paardrijden. Dus als je het niet erg vindt, piep ik er nu tussenuit.”
“Oh echt? Goh. Nou, dat vind ik wel jammer ja. Maar ja…. als je dat wilt moet je dat doen, ik hou je niet tegen”.

Even later sta ik bij m’n auto en voel me opgelucht. En ik voel ook dat ik iets geks en brutaals gedaan heb. Was dit té assertief? Nou ja, hoe dan ook – ik ga lekker paardrijden. Toedeloe!

Toch knaagt het, ook in de dagen erna. Dus ga ik op zoek naar geruststelling. Ik bel een vriendin. Wat vindt zij?
En oh, de horror! Die vindt het dus ECHT NIET KUNNEN.

“Hoe zou jij het vinden? Je organiseert een feestje, iemand komt, vindt het niet leuk genoeg en vervolgens gaat ie weer. Dat is toch niet goed? Je had moeten zeggen dat je nog een ander feestje had! Dan doe je één drankje, misschien twee, ga even gezellig kletsen met iemand – doe ff je best Vieve! – en dan kun je daarna naar huis.”

En wat ze ook nog zegt: “Nou dan weet ik dat ook, als ik je uitnodig. Als het even tegenvalt, vertrek je gewoon weer. Leuk is dat.”

Oeh ja, als je het zo ziet.
En ik voelde het ook al wel, dit was best een lompe actie.
He verdomme.
Wat een stomme situatie. Heb ik dat.

Maar weet je wat het is?
Smoesjes, leugentjes om bestwil, ‘ja zeggen nee doen’ – ik hou er niet van.  Natuurlijk heb ik bij iets ongemakkelijks de neiging om er om heen te draaien. Net als iedereen (denk ik). Maar meestal roep ik mezelf tot de orde.

  • ‘Ik weet het beter dan jij maar dat zeg ik niet tegen jou’
  • ‘Ik weet meer dan jij maar ik vertel het niet tegen jou’
  • ‘Ik heb een oordeel of mening over jou maar dat zeg ik niet tegen jou’

Allemaal voorbeelden van ongelijkwaardigheid in communicatie en dé ideale voedingsbodem voor gedoe.

Dus meestal leg ik de vis op tafel. Daarmee heb ik vaak goede gesprekken maar soms geeft het niet zo’n fijne situaties zoals hier op deze housewarming – inclusief al mijn eigen gedoe en overdenken achteraf.

Uiteindelijk heb ik de gastvrouw gebeld. Wat vond zij van mijn plotselinge vertrek? “Wat leuk dat je hierover belt! Ja, ik vond het wel een beetje vreemd maar snapte het ook wel. Was blij dat je het eerlijk zei. Er waren ook mensen die niet helemaal niet gekomen zijn. Maar ik heb een hele fijne dag gehad. Het vervelendste vond ik dat we met zoveel vlees van de barbecue bleven zitten.”

Pfffoooeeee. Dat viel alles mee.
Fijn dat ze snapt dat dit een keuze vóór mezelf was en niet tégen haar.

Blijft de vraag: wanneer kun je helder zijn, wanneer liever een smoesje? Daar is geen eenduidige regel voor te geven. Het hangt af van de relatie, van de situatie en de belangen op dat moment. Ik heb wel mijn eigen richtlijn: Bij twijfel kies ik heldere zaken. Ik hou gewoon heel erg van gelijkwaardigheid.

Dus als je me een keertje te direct vindt, kun je dat gerust zeggen. Dan hebben we het erover. Je bent niet de eerste 🙂 en heel fijn: wij samen krijgen geen gedoe.

Oh en als laatste deze dikke tip: Zoek geen geruststelling bij je vrienden maar praat direct met degene over wie het gaat. Scheelt gedoe!

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

Tijdens de vakantie zat mijn mobieltje ergens diep weggestopt in mijn tas. Ik wilde even ‘los’ van dat ding. De social media beheerst mijn werkende leven al veel meer dan me lief is. Maar toen ik toch even stiekem keek vond ik dit:

“Wat ik het meest aan Vieve waardeer is haar opgewekte, empathische en altijd goudeerlijke benadering. Vieve heeft een goed ontwikkeld zesde zintuig voor halve waarheden en/of verhullende antwoorden. Eén blik of korte vraag is dan vaak voldoende om door te dringen tot de kern. Vieve weet veel en heeft veel ervaring, maar loopt daar niet mee te koop. Ze legt de bal bij jezelf neer om zo duurzaam resultaat te boeken. De meest waardevolle inzichten en écht duurzame verandering bereik je namelijk alleen maar als het uit jezelf komt. Dat beheerst Vieve als geen ander.”

Tof he!
Dank je wel lieve coachee-die-anoniem-wenst-te-blijven. Ik vond het geweldig om je te mogen begeleiden naar een zelfbewuste professional die het gedoe op zijn werk bij de kop pakt en oplost. En ik ben plaatsvervangend trots op wat je bereikt hebt!

Bij jou op je werk ook veel negatieve energie? Heb je er last van en wil je weten wat je er zelf aan kunt doen?
Mail me op info@heldere-zaken.nl. Bellen en appen kan ook: 06 52 572 372 .

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]