Cynthia loopt vast in haar werk. Is gefrustreerd en boos. En dat laat ze weten ook. Het gaat soms hard tegen hard. Dit leidt tot niks goeds – maar hoe kan ze hier uitkomen?
De dynamiek van de Dramadriehoek geeft helderheid én de oplossingsrichting.

Plus de uitnodiging voor de workshop ‘Boost je communicatie’ op 10 oktober 2018.
Wil je de methodiek leren kennen? Kom naar de inleiding in de Dramadriehoek en de Heldere Driehoek ‘Boost je communicatie’. Alles info vind je hier.

 

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

‘Wat zou de wereld ervan opknappen als iedereen z’n favoriete patroon in de Dramadriehoek zou kennen!’

In een gesprek met twee marketingmannen had ik net in een paar snelle halen de Dramadriehoek getekend. En daar was het heerlijke moment al, als de kwartjes gaan vallen. ‘Oooh.. dus daarom loopt het met mijn broer/collega/buurman/etc niet zo lekker…..’
De Dramadriehoek is zo’n krachtig model om te laten zien waarom communicatie vaak net anders loopt dat je hoopt.

‘Hoe kom je er nou bij om dit te gaan doen?’ Ik begon mijn standaard antwoord, zoals het hier op de site staat. En opeens vertelde ik ook over het ontstaan en de ontwikkeling van mijn eigen patroon in de Dramadriehoek.

De verdrietige, boze bril waardoor ik de wereld zag

Net als veel anderen ben ik opgegroeid in een omgeving met veel regels en veel ‘zo hoort het’. Dat was handig, want dan wist je precies wanneer je het ‘goed’ deed of wanneer je iets niet moest doen – of wanneer je iets stiekem moest doen. Ik geloof niet dat alle ge- en verboden letterlijk uitgesproken zijn. Als kind voelde ik wel aan hoe het zat. Of heb ik heb aangenomen dat ik wist hoe het zat.

Uit alle gebeurtenissen, klein en groot, leert een kind hoe het zich het best kan gedragen om zo goed mogelijk te passen in de wereld om hem heen. Daar is niks mis mee – zo leer je onderdeel te zijn van het geheel. Helaas kan een kind ook minder helpende conclusies uit trekken uit zijn ervaringen. Zo ook ik.

Ergens onderweg, als jong meisje nog, heb ik de conclusie getrokken dat mijn impulsiviteit, mijn zucht naar avontuur en mijn eigenwijzigheid niet zo gewaardeerd werd. Ik kon me beter aanpassen aan de (ongeschreven) regels. Dus werd ik voorzichtig. Ik ging goed opletten of mensen me wel ‘goed genoeg’ vonden en ging me daarnaar gedragen (of deed dingen stiekum – ik deed het gewoon toch, echte dadendrang is niet te stoppen). Aan de buitenkant paste ik me aan en het stukje van mezelf waarvan ik dacht dat het niet goed genoeg was, hield ik onder de pet.

Maar innerlijk aanpassen, echt veranderen – nee, dat deed ik niet. Met als gevolg dat terwijl ik mooi weer speelde, er in mijn hoofd een klein maar heel boos Viefje ontstond. Ik voelde me onbegrepen, er was er heel vaak een gevoel van ‘niet genoeg zijn’. Het werd een soort vanzelfsprekendheid.

Omdat ik die verdrietige, boze gevoelens zo voor mezelf hield en er nooit over sprak, kon de overtuiging ‘ik ben niet OK, tenzij ik me aanpas aan wat er van me verwacht wordt’ lekker groeien. Het werd de bril waardoor ik de wereld zag. En ik wist niet dat ik ‘m ophad. Ik was me niet bewust dat ik die overtuiging had. Kun je me volgen?

Een setje persoonlijke overtuigingen met een voorspellende waarde

In Transactionele Analyse noemen ze zo’n overtuiging Script. Je script is een setje persoonlijke overtuigingen, zowel positieve als negatieve, met een voorspellende waarde: je gelooft er zo heilig in dat het wáár is, dat je ernaar gaat leven. Je ziet alles in je leven door de bril van je script. Zo wordt het een selffulfilling prophecy, maar eentje waar je je niet van bewust bent.

Dit script – ‘ik ben OK als ik me aanpas aan wat er van me verwacht wordt’ – nam ik mee in mijn volwassen leven. Mijn gezin, mijn verschillende banen, mijn vriendenkring – alles zag ik vanuit die overtuiging. Altijd was ik bezig met de verwachtingen en meningen van anderen om te bekijken hoe ik daaraan kon voldoen. Wat ik zelf wilde, was van minder belang. Ondertussen deed ik wel stoer. Pffft, doodvermoeiend. Het gaf na verloop van tijd rare bijwerkingen zoals een akelige onderhuidse boosheid en angst voor van alles en nog wat. En het werd steeds moeilijker om m’n mening te geven.

Het heeft heel wat jaren, een burn-out en veel gesprekken gekost voor ik dit mechanisme in mijn eigen hoofd kon herkennen. En nog veel langer voordat ik begreep hoe ik het op kon lossen.

Mijn oplossing: inzicht in ongelijkwaardige communicatie

En nou komt ie: de Dramadriehoek heeft me daar enorm bij geholpen. Het brengt heel eenvoudig en helder in beeld hoe ongelijkwaardigheid in relaties en communicatie werkt en hoe je zelf het spelletje meespeelt. Het geeft inzicht in relatief kleine oneffenheden in relaties en communicatie – die toon waarop je collega zijn gelijk haalt, kriebels krijg je ervan! – maar ook grotere thema’s, zoals waarom je het zo moeilijk vindt om hulp te vragen. Of in de aandacht te staan. Of waarom het zoveel makkelijker is om ja te zeggen dan nee.

In het gesprek met de marketingmannen realiseerde ik me dat ik heel graag mijn kennis van de Dramadriehoek wil delen met iedereen die hier wat aan kan hebben en het interessant vindt. En ik wil vertellen over de Heldere Driehoek: een fijn, concreet en direct toe te passen stappenplan waar je echt wat aan hebt.

Op 10 oktober 2018 organiseer ik een ochtend voor alle geïnteresseerden in de Dramadriehoek en de Heldere Driehoek.  Je bent van harte welkom.

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

Lekker moeiteloos gesprek met Florus Verdysseldonk over waarom doe ik wat ik doe. En over de reden dat de resultaten van Heldere Zaken zo goed zijn. (Tip van de sluier: omdat ik zelf een dramaqueen ben, daarom!)

Herken je die frustratie? Loop jij ook vast op je werk? En word het tijd dat het beter met je gaat?
Laten we samen de mogelijkheden onderzoeken. Bel me op 06 52 372 572 of maak een afspraak.

Plan direct een inspiratiegesprek in:

[su_spacer]
[su_button url=”https://vieve.youcanbook.me” target=”blank” style=”flat” background=”#313e50″ color=”#cf9d53″ size=”5″ center=”yes” radius=”0″ icon=”icon: calendar” icon_color=”#cf9d53″]Plan in agenda[/su_button]
[su_spacer]

https://www.youtube.com/watch?v=b2QbkZGJ0CQ&feature=youtu.be

Meer van het werk van Florus vind je hier.

 

 

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

Het aller-aller-áller mooiste meisje van het hele dorp heeft d’r man afgepakt.
Het is een drama. Dolly is helemaal van t padje.

En die man, die kan er ook niks aan doen dat ie gezwicht is voor die fantastische Jolene. Die heeft de mannen voor het uitzoeken. Iedereen ligt aan haar voeten. En Dolly is helaas, jammer jammer, een dom en lelijk meiske waar niemand naar omkijkt. Dus ze begrijpt het wel. Ze wordt er niet eens kwaad om.
Het enige wat ze kan bedenken om haar leven te redden is Jolene te smeken om een ander lekker ding te zoeken.

Maar als je het mij vraagt, zit het grootste drama bij Dolly.

Zij heeft een diepe overtuiging dat zij minder is dan ieder ander. En omdat ze daardoor zich moet aanpassen en schikken, denkt ze niet eens na over wat ze zelf kan doen. Ze gooit ze bij voorbaat al haar invloed om de situatie te veranderen over de heg.  En de invloed die van haar vent om eigen keuzes te maken in één moeite er achteraan.

Volgens Dolly is Jolene is zoveel beter dan zij

En het is nog erger. Zo’n overtuiging van Dolly, de ‘ik ben minder dan jij’-miskenning, die zit zo vast, die speelt waarschijnlijk een dominante rol in al haar relaties en communicatie. Het is de rode draad in haar leven. Altijd afhankelijk, altijd aanpassen. Altijd een Slachtoffer.

Poor Dolly.
Gelukkig kan ze het wel leuk brengen, al die ellende.

Herken je de Dolly in jezelf? En wil je eens onderzoeken hoe je een Jolene kunt worden?
Neem eens contact op, dan bespreken we de mogelijkheden.

https://www.youtube.com/watch?v=IW25foOMkwI

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

Een klant van me is heel grappig

Als hij iets vertelt is het altijd lachen. Je krijgt geweldige vergelijkingen en enorme overdrijvingen voorgeschoteld. Heerlijk om naar te luisteren, goed vermaak. Succes verzekerd.

De heftige verhalen geven veel verbazing en ongeloof

De lachers op zijn hand. En dan hup, nog een schepje er bovenop: kleine voorvallen worden groot. Een onhandige formulering wordt de uitglijer van het jaar en de man die het uitsprak te dom om voor de duvel te dansen. Een rotklusje wordt een taak waar hij bijna ontslag om gaat nemen. En hoewel de organisatie prima draait, is het zijn verhalen een grote chaos.

Het nadeel van zoveel overtuiging: hij gaat het zelf geloven

Het zijn de woorden – of liever, hij voelt de heftige emoties die het verhaal met zich meebrengt en die gaat hij geloven. Het overdrijven en oordelen maakt de Aanklager en het Slachtoffer in hem wakker, duikt hij zo de Dramadriehoek in.

Zo voedt hij  – zonder dat hij er erg in heeft – zijn frustratie en onmacht

En daarmee zijn energielek.
Weer een gevalletje: Je gaat het pas zien als je het door hebt. Is vaak he, met dit soort energielekken 🙂

Maar! Het grappig zijn, de ander aan het lachen maken – ten koste van een collega of de organisatie – heeft wel een functie. Als dat dan niet meer ‘mag’, hoe verzamelt hij dan aandachtsmomentjes? En waarom is dat eigenlijk nodig? Kan het ook anders? Het komt allemaal aan de orde in een individueel Heldere Zakentraject.

Wil je ook eens onderzoeken of jij je onmacht voedt met je woordkeus? Of denk je dat je op een andere manier je energie weg laat lekken? Plan je gratis inspiratiegesprek in en we bekijken het samen.
Welkom!

Plan direct een inspiratiegesprek in:

[su_spacer]
[su_button url=”https://vieve.youcanbook.me” target=”blank” style=”flat” background=”#313e50″ color=”#cf9d53″ size=”5″ center=”yes” radius=”0″ icon=”icon: calendar” icon_color=”#cf9d53″]Plan in agenda[/su_button]
[su_spacer]

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

Geheimen! Yes! Wat een heerlijk onderwerp.

Want iedereen heeft ze. Echt, ied-er-een houdt dingen voor zichzelf.  Kan ook niet anders. Stel je voor dat je al je gedachten zou uitspreken! Dan heb je snel mot met je collega’s. En met je partner, en met de buschauffeur. Dus is het wijs om af en toe je mond te houden.
Sterker nog: volgens Andreas Wismeijer*, psycholoog en gepromoveerd op dit onderwerp, is er sprake van een psychische ziekte als je alles vertelt. Dan kun je kennelijk geen goede risico-inschattingen maken. (De eerste les van dit stuk is dus: wantrouw de mensen die zeggen dat ze volledig transparant zijn – ze zijn het niet! ????)

Geheimen & schaamte

Als we allemaal geheimen hebben, dan hoeven we ons er niet voor te schamen, toch? Laat dat nou precies de reden zijn waarom de meeste geheimen ontstaan: uit schaamte. Schaamte gaat over de ander. Want als je altijd in je eentje zou zijn, dan zou je je niet schamen. Door het verborgen houden van belastende zaken zorg je dat je geaccepteerd blijft bij de mensen om je heen. Geheimen zijn er om niet uitgestoten te worden, om je veilig te voelen.

Eerlijkheid is overgewaardeerd

Als je zaken geheim houdt om je veilig te voelen – dan kan het verstandig zijn om niet eerlijk te zijn. Wismeijer is er duidelijk over: eerlijkheid is overgewaardeerd. Soms is het terecht om een kwestie verborgen te houden en maak je met het opbiechten meer kapot dan dat het heelt.

Geheimen zijn prima!

Eerlijk zijn kan teveel kosten. Je zadelt de ander op met de gevolgen van jouw eerlijkheid terwijl het voorval eigenlijk niet zo’n big deal voor je was. In dat geval is de balans niet in orde, zijn de kosten niet in verhouding met de baten.

Het hebben van een geheim is helemaal,
echt helemaal prima!
– mits je er geen last van hebt, mits het niemand schaadt –
Hou vooral al je geheimen onder de pet
en maak er van wat, van het leven!

Dure en minder dure geheimen

Maar wat nou als het verborgen houden teveel van je vraagt? Als het gevolgen heeft die je echt niet wilt, maar die toch gebeuren – omdat je niet open kunt zijn? Dan heb je een duur geheim. Een geheim dat teveel kost.

Een duur geheim herken je zo:

  1. Een duur geheim kost je tijd en energie en maakt je minder effectief
    Je bent er continue mee bezig, het zit maar in je hoofd. Er komt geen oplossing voor. Je schaamt je, bent boos of verdrietig zonder dat je het kunt delen. Dit vreet energie en er is minder ruimte voor andere, prettige dingen.
  2. Een duur geheim beïnvloedt je emoties.
    Je bent sneller geraakt en je boosheid lijkt niet in verhouding met het voorval. Somberheid. Achterdocht. En als het lang duurt kan dit angstaanvallen en woede-uitbarstingen veroorzaken. Maar het kan ook zijn dat je uit zelfbescherming meer mentale afstand neemt, zodat je minder snel geraakt wordt.
  1. Een duur geheim beïnvloedt je zelfbeeld.
    Je gaat minder goed, of zelfs slecht, over jezelf denken. Je innerlijke criticus maakt overuren. Jij bent niet goed (genoeg) want je hebt iets stoms gedaan of bent bij iets ergs betrokken. Dat had je nooit moeten laten gebeuren. Je schaamt je voor jezelf.
  1. Een duur geheim beïnvloedt je contacten met anderen
    Doordat je een geheim onder de pet houdt, doe en zeg je andere dingen. Je laat niet zien wat je echt bezighoudt – anderen zien alleen de buitenkant. Ga je over aanpassen of word je dominanter en strijdlustiger?
  1. Een duur geheim geeft fysieke last
    De spanning en stress die een duur geheim met zich meebrengt zal zijn weerslag hebben op je lijf – ontspannen is minder vanzelfsprekend. Dit geeft fysieke klachten op allerlei vlak.
  2. Een duur geheim maakt dat je je eenzaam voelt
    Het niet kunnen delen van wat je het meest dwarszit of waar je erg bang voor bent, maakt ongelukkig en in jezelf gekeerd. Je staat er helemaal alleen voor.
  3. Een duur geheim heeft impact op mensen om je heen (bijvoorbeeld je kinderen)
    Jij denkt dat je je dure geheim goed verborgen houdt, maar geloof me: omdat het je emoties en reacties beïnvloedt, voelen anderen aan dat er iets pijnlijks wordt verzwegen. Zij kunnen er weer hun eigen oorzaak-gevolgverhaal van maken. En dat verhaal, dat ken je niet. Je hebt er geen idee van want – logisch – er wordt niet over gesproken. Het kan zomaar iets schaamtevols zijn, iets waarvan zij aannemen dat ze het fout hebben gedaan. En hupsakee, een nieuw duur geheim is in de maak.

Een duur geheim is de baas is in je hoofd

Voorbeelden van dure geheimen

Eindelijk, de voorbeelden van dure geheimen! In mijn gesprekken ter voorbereiding van dit stuk werden allerlei spannende kwesties genoemd: relationele moeilijkheden (Vreemdgaan! Teveel geld uitgeven! Opvoedingsgedoe!), dingen die met seks te maken hebben (Tinder! Fetish! De buurvrouw!), lichamelijke mankementen (Incontinentie, schimmelnagels!). We gingen helemaal los – maar let op: deze opsommingen zeggen helemaal niets. Er is geen schaal: dit zijn dure geheimen en dit niet. Of iets een duur geheim is wordt bepaald door het gevoel van de geheimhouder.

Ook ongecompliceerde geheimen kunnen duur zijn

Dure geheimen kunnen al lang in je hoofd zitten en ingewikkeld zijn, maar dat hoeft niet. Ook het stapelen van een aantal kleine, ‘goedkopere’ geheimen gaat ook veel kosten. Een voorbeeld uit mijn praktijk.

De aanleiding voor het starten van het traject van Arthur (34) was: moeite met aangeven van grenzen.

Vlak voor de zomervakantie zijn ze met de hele afdeling uit eten geweest. Kosten: € 450. Arthur heeft de rekening betaald – en deze laten liggen tot na de vakantie. En nog iets langer. Eigenlijk te lang. Geen van de collega’s begint er nog over. Zijn ze het vergeten? Denken ze misschien dat de baas betaalt?
Het zit Arthur gruwelijk dwars: het feit dat hij nu krap bij kas zit en het niet durft te vragen, dat zij er ook niets van gezegd hebben, dat hij zo stom is geweest om het maar te laten voortduren. De schaamte om nu nog zijn collega’s te ‘overvallen’ met deze rekening. Dat gaan ze niet leuk vinden. Kan hij niet meer maken. No way! Arthur is boos  en verontwaardigd maar bovenal schaamt hij zich voor zijn stommiteit. Wat een suffe sukkel is hij toch. Een zwakkeling.

Dit geheim kleurt Arthurs dagen op het werk. Elke dag voelt hij zich meer mislukt. Hij voelt dat echt fysiek, in zijn buik, wat een rotgevoel. Hij droomt erover. Gaat met tegenzin naar het werk. Een leuke avond is verworden tot een grote bak ellende.

Dit is, hoewel redelijk ‘ongecompliceerd’, echt een knoeperd van een duur geheim.
De boodschap die hij kost wat kost wil vermijden is: ‘Arthur is eigenlijk een grote sukkel’. En door al dat vermijden wordt het alleen maar groter, en groter. Het bepaalt zijn zelfbeeld en daarmee zijn leven.

Geheimen zijn de bron van veel drama en gedoe

De reden waarom geheimen vaak het onderwerp van gesprek zijn hier bij Heldere Zaken: ze zijn de bron van veel gedoe – en gedoe is het kenmerk van ineffectieve communicatie uit de Dramadriehoek. En die worden gebouwd op kwesties die we niet openlijk bespreken, die we wel vinden maar niet uitspreken, waar we omheen draaien. Omdat het kwetsbaar maakt. Of, als het openbaar wordt, je hele werk als een kaartenhuis ineen zou laten zakken. Je hebt vast voorbeelden uit je eigen (werk-)omgeving waar dit zo op van toepassing is.

‘Ik heb een duur geheim, mijn energie en mijn werk lijden eronder.
Ik wil dit oplossen, maar opbiechten wil ik niet.’

Als je in de Dramadriehoek verzeilt raakt, heb je nog maar één optie: doorgaan op het pad dat je aan het gaan bent. Meer verdoezelen, meer oneerlijkheid. Het is een vicieuze cirkel. Je voelt je niet vrij, maakt keuzes gebaseerd op angst en je komt niet lekker uit de verf. Het is een energielek.

Het kan anders en het mag ook anders!

Het gaat erom dat je kijkt naar wat er wél kan en niet naar wat er absoluut vermeden moet worden. Omdenken, dat is het! Ik help je daar heel graag bij.

Hoe dan?

Bij Heldere Zaken ligt de focus op de opties, niet op de moeilijkheden. Het uitgangspunt is dat je het jezelf niet moeilijker maakt dan noodzakelijk. Alles is erop gericht dat je weer door kunt, dat het geheim niet meer zo zwaar weegt, dat je nieuwe beslissingen kunt maken waardoor je je weer vrij voelt.

Heel in het kort: Eerst analyseren we jouw patroon in de Dramadriehoek, en vervolgens gaan we met de Heldere Driehoek aan de slag waardoor we op een ander niveau naar het probleem kunnen kijken. Logischerwijze komen er dan ook andere antwoorden die dan weer leiden tot concrete helpende acties. En die passen precies bij jou omdat je ze zelf bedacht hebt. Het is spannend, maar niet té spannend. Het haalt je uit je comfortzone, maar niet zodanig dat je blokkeert.

In het geval van Arthur: de allerduurste prijs van zijn geheim is niet het (voorlopig) verlies van € 450. Het is de enorm lage dunk die hij van zichzelf heeft. Aan de hand van de Heldere Driehoek komen we tot passende acties waarmee hij zijn zelfvertrouwen weer op kan bouwen. Een steviger zelfbeeld zorgt dan voor een oplossing voor het gedoe rondom de rekening – terwijl we daar niet meer de focus op hadden.

Vrijheid en energie

Het levert zoveel ruimte op als je je geheimen kunt loslaten! Vergelijk het met een strandbal die je onder water moet houden – pfffft man wat gaat daar een energie in zitten. En dat weerhoudt je van al de leuke, goede dingen waar je wel graag je energie voor wilt gebruiken.
Het kan – en het is minder moeilijk dan je denkt.

Al dat gedoe en drama om ons heen… vaak het gevolg van dure geheimen

Lees je dit nou en denk je: ja, dit gaat ook over mij? Herken je het verlies van energie? Kost het je te veel, op je werk en privé?
Neem contact op voor een vrijblijvend gesprek waarin we onderzoeken of mijn aanpak zou passen bij jouw vraag. Je bent van harte welkom!
Vieve ter Laak

06 52 372 572
vieve@heldere-zaken.nl

 

Voor dit stuk is het artikel ‘Af en toe een geheim is juist gezond’  van Sara Berkeljon uit de Volkskrant van 4 november 2009 als bron gebruikt.

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

Eindelijk, ze zijn er!

De viltjes met de Dramadriehoek en de Heldere Driehoek. Als reminder, als je je favoriete Rol oppakt in de Dramadriehoek. Of als handleiding om je invloed terug te pakken.

Voor onder je kop koffie, naast je computer of in de kroeg…
Klik hier om de video te bekijken.

 

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

‘Het is niet mijn taak om de wereld te bekijken zoals ie zou moeten zijn. 
Ik moet beschrijven hoe zij is.’
Michel Maas, journalist

Vind jij overal iets van?

Als iets een energievreter is, dan is het wel ‘overal iets van vinden’.

Oordelen. Mensen en situaties vonnissen aan de hand van je eigen maatstaf: wat kan wel en wat kan niet? Je mening geven – of ‘m juist doelbewust niet uitspreken. Zo van ‘jaja, ik weet genoeg’. Als je niet uitkijkt, praat je de hele dag over de wereld om je heen, in stilte tegen jezelf of hardop tegen een ander.

Kijk, oordelen doen we allemaal.

Dat kan niet anders, het is een overlevingsmechanisme. We kunnen in een split second beoordelen of we moeten aanvallen of vluchten. Is hij sterker dan ik? Is dit goed of is het fout? Wanneer je verslaafd bent aan oordelen, doe je dit niet alleen bij belangrijke zaken, maar ook bij situaties die je niet direct aangaan of die zelfs totaal onbelangrijk zijn. Hup, een mening, een opmerking of een sneer, lekker losjes uit de heup – helemaal reactief.

Het energielek ontstaat als je al dat commentaar in je hoofd ziet als een feitelijke waarneming.

Je emoties nemen dan je ‘gewone denken’ over. Let maar eens op: je praat in zinnen met een uitroepteken.

  • Het is HEEL ERG FOUT!
  • Het is ECHT ACHTERLIJK!
  • Het is NIET EERLIJK!
  • Ik word BENADEELD!
  • Dat was een STOMME instructie / weggebruiker / regel / etc.


Voor de kenners van de Dramadriehoek:

In ‘het oordelen’ is de Rol van Slachtoffer (ik – jij +) aan het werk die switcht naar de Rol van Aanklager (ik + jij -). Het doel van deze rolwisseling is het vermijden van die vervelende onzekerheid (‘ben ik wel goed genoeg?’). Door in de aanval te gaan bepaal je het antwoord: ‘ja ik ben goed genoeg, ik ben zelfs beter want de ander doet het fout’. In de Dramadriehoek start deze gedachtegang heerlijk automatisch op, je hoeft er niet bij na te denken en jouw schuld is het nooit.
Wanneer je lekker in je vel zit (ik + jij +) voel je niet of nauwelijks de drang tot oordelen. Dan kun je ieders misstapjes met mildheid bekijken en de goede intenties er achter zien.

Van al die meningen en vergelijkingen word je doodmoe.

En ongelukkig. En ook geen leuker mens. Wat te doen?

Realiseer je ‘Het is zoals het is – en niet zoals het zou moeten zijn’.

Dingen gaan zoals ze gaan. Mensen doen nou eenmaal dingen – en vaak niet op een manier waarop jij het zou doen. Of ze maken fouten. Niet altijd alles is perfect. Inconsequenties, egoïsme, lompigheid. Of dom. En hé! Dat mag. Accepteer dat zaken soms anders lopen dan je had gedacht.

Niet oordelen betekent niet dat je geen mening hebt.

Nee hoor, het gaat erom dat je je bewust bent van het automatisme om overal je mening over te geven (of te denken) en de emoties die ongevraagd naar voren ploppen – en die je energie wegvreten.

Acceptatie betekent niet dat je je overal maar bij neerlegt.

Juist niet! Accepteren betekent dat je je niet verzet tegen hoe het is of hoe iemand doet. Neem ‘het is zoals het is’ als uitgangspunt om te reageren. Je kunt kiezen voor een boos verweer of je kiest voor een overwogen reactie waarmee je laat weten dat iets belangrijk voor je is.

‘Je kunt je ergeren aan van alles en nog wat, maar je bent het niet verplicht’
Kikker, Max Velthuijs

Kies voor meer onverstoorbaarheid. En gooi dat energielek dicht.

  • Wordt je bewust van je automatische reacties. Het proces van acceptatie begint bij een pauze in plaats van emoties en denken in uitroeptekens. In die pauze voel je wat je eigenlijke, directe emotionele reactie zou zijn. Je hoeft ‘m niet te veranderen. Je kijkt er gewoon even naar.
  • Kies voor een bewuste reactie. In veel gevallen is ‘even niks doen’ en het moment van ergernis voorbij laten gaan al voldoende. Diep ademhalen, je realiseren dat het emotionele energielek op de loer ligt… en doorgaan waar je mee bezig was. Maar dat geldt niet als je grenzen worden geraakt. Dan laat je wel van je horen. Diep ademhalen, bedenken wat je wilt bereiken en hoe je dat kunt doen zonder uit je plaat te gaan. Bijvoorbeeld door vragen te stellen.

Minder oordelen kan bij jezelf beginnen.

Kijk met milde ogen naar jezelf, wordt niet heel boos als er iets niet goed gaat. Het is zoals het is – ‘ai, dat doet pijn, ik voel me stom’ – diep ademhalen (in plaats van zeggen tegen je vriend dat je toch zo stom bent geweest) – en door. Volgende keer beter.

Verander je gewoontes.

Dwing jezelf om niet te pessimistisch te zijn als iets niet lekker loopt.. Zie de dingen voor wat ze zijn, zonder uitroeptekens. Beheers jezelf. Neem wat afstand en stel je oordeel uit. De beloning: al die energie is lekker voor jezelf.

Meer weten? ‘Het is zoals het is’ is een stap uit de Heldere Driehoekmethodiek.

 

In de korte serie ‘Repareer je energielek’ kun je binnenkort de volgende blogs verwachten:

  • Repareer je energielek deel 2– Weet wat belangrijk voor je is
  • Repareer je energielek deel 3 – Werk aan een ‘ik + jij +’ levensvisie

 

Inspiratie en bronvermeldingen:

  1. Blog ‘acceptatie en innerlijke vrijheid’ van Chris Dijkstra, Simmerblau, april 2015
  2. Interview Michel Maas door Arjan Visser ‘Beheers jezelf, stel je oordeel uit’, Trouw 04-02-2017
  3. Jump-methodiek van Ineke Hurkmans, stap 1: Stel je oordeel uit
  4. The Muppetshow – Statler & Waldorf 

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

Leer de quick & dirty tric om jezelf op één te zetten

Ben jij gewend om je aan te passen aan de ander? Laat jij de ander voorgaan?
Je voegt je naar de wensen van een ander. Het gaat haast vanzelf. Wanneer je niet gewend bent om aan te gegeven wat jíj wilt, ontstaat er een ongelijkwaardige relatie. Hierin is het gewoonte dat jouw wensen minder zwaar wegen dan die van de ander. Jij -, de ander +.

Het een ingesleten patroon. Ooit, lang geleden, leverde dit patroon je een groot voordeel – men vond je lief, of niet lastig, of je viel niet op – want anders had je wel een andere strategie gekozen. Maar nu is het niet meer bruikbaar.

Herken je deze voorbeelden?

 – Frisse lucht nodig

Vol lokaal, 15.30 uur.
Je denkt: ‘Pffft, het is hier om te stikken. Frisse lucht, nu meteen! Anders haal ik vijf uur niet.’
Dus je zegt: ‘Jeetje, wat is het hier warm!’
Waarop de ander zegt: ‘Warm? Neuh, ik heb het lekker.’
Jij: ‘Oh. Okee.’
Er gaat geen raam open. Terug naar de orde van de dag. En jij stikt er echt bijna in – van de hitte en van de (onbewuste) irritatie dat jouw behoefte kennelijk niet belangrijk genoeg is om er wat mee te doen.

– Nu even niet

Je collega komt binnen met twee koppen koffie en gaat op de hoek van je tafel zitten.
Je denkt: ‘Oh nee! Niet nu! Ga weg ga weg ga weg!’
Dus je zegt: ‘O hoi, goedemorgen. Ik ben een beetje druk vand…’
Waarop je collega zegt: ‘Oja, ik ook, ik ben zo druk, ik word helemaal gek van Arie, hij denkt zeker dat ik niks te doen heb ofzo, terwijl hij toch weet dat ik… blablabla.’

Jij draait je zo’n beetje half om, in een poging om zo te laten weten dat je echt verder moet met je werk. Maar helaas, dit is té subtiel. Je collega pikt de boodschap niet op. Dan rest er voor jou nog maar één ding: overgave. Je draait maar weer terug en luistert naar haar klaagzang, terwijl je de koffie wegnipt. Een kwartier later ben je doodmoe en geïrriteerd.

Ai. Je past je aan, je laat de ander voorgaan. Eigenlijk tegen je zin.

Gelukkig is het iets wat je zelf doet. Want wat je zelf doet, ligt in je macht om te veranderen. Hoe regel je dat?
Het uitgangspunt is: iedereen is gelijkwaardig, ik + jij +. Jouw wensen zijn even belangrijk als die van een ander. Het is ‘en-en’ in plaats van ‘of-of’! Bij ‘of-of’ maak je de relatie ongelijkwaardig, namelijk ik – jij +. De ander mag het zeggen en jij zult volgen. Bij ‘en-en’ geef jij aan wat je wilt, zodat de ander ook kan zeggen wat hij het liefste wil. Kijk! Dat verandert de zaak! Je neemt zelf verantwoordelijkheid voor je eigen wensen en je legt je lot niet in handen van een ander.

Weet wat je wilt

Wanneer je automatisch een stapje opzij zet voor een ander, kan het zijn dat je niet eens bewust bent van wat je zelf wilt. En ook die gewoonte sluipt erin. Een voorbeeld:

Volle zaterdag

Jouw vriend: ‘Zullen we zaterdagochtend naar mijn moeder gaan?’
Jij: ‘Ja, zou kunnen, maar zaterdag worden we ook bij Piet verwacht. Even vragen hoe laat we daar moeten zijn, misschien kunnen we dan vooraf naar je moeder.’

Zo laat je de wensen van je vriend, zijn moeder en Piet bepalen jouw zaterdag bepalen. Sterker nog;  Je staat er niet eens bij stil dat je ook andere dingen zou kunnen gaan doen. Die optie komt niet in je hoofd op.

Een quick & dirty oplossing

Om je gewoonte ‘ik zet automatisch een stapje opzij voor de ander’ te tackelen, benoem je als eerste je eigen wens (behoefte, intentie). Door ‘m nadrukkelijk uit te spreken kun je er zelf niet meer om heen en de ander ook niet.

Het eerste voorbeeld in dit stuk – Frisse lucht nodig – is een neutrale vaststelling, de woorden ‘ik’ en ‘jij’ zijn er uit, er is geen urgentie of verlangen. Nergens blijkt uit dat jij enorme behoefte hebt aan frisse lucht!

Hoe kan het slimmer? Duidelijk zijn, zeggen wat je wilt en hoe je dat gaat doen. En even checken of het OK is voor de ander. We noemen dat inclusieve communicatie.

Inclusieve communicatie =
*
Eerst je eigen wens noemen
* Checken of de ander het OK vindt.

Stap voor stap:

  1. Benoem je eigen wens of behoefte en de oplossing die je kiest (= ik +)
  2. Check of dat OK voor de ander (= jij +). Let wel: soms is het aangeven van je eigen grens precies wat nodig is.
  3. Luister naar de reactie van de ander. Neem dit in overweging.
  4. Kies je reactie.
  5. Zeg wat je doet, doe wat je zegt.


– Frisse lucht nodig!

  1. ‘Ik heb het warm, dus ik zet het raam open.
  2. Is dat OK?’
  3. ‘Nou, zo warm vind ik het niet. Van mij hoeft het niet hoor.’
  4. ‘Ik heb echt frisse lucht nodig. Ik zet ‘m even 5 minuten open. Goed?’
  5. En hup! Open dat raam.


–  Nu even niet!

  1. ‘Ik heb het druk, dus ik ga nu door met dit stuk. Als je wilt kunnen we na de lunch even overleggen.
  2. Is dat OK?’
  3. ‘Nee, dit heeft haast. Misschien weet collega Pieter het. Ik vraag hem wel.’
  4. ‘Prima, ik hoor graag wat zijn advies is.’
  5. En hup! Verder met het stuk.


– Een vrije zaterdagochtend

  1. ‘Ik ga niet mee naar je moeder.
  2. Is dat OK?’
  3. ‘He wat vervelend. Zij rekent op ons en ik wil haar ook graag even zien. Ik vind het fijn als jij mee gaat’
  4. ‘Dat is lief. Maar ik wil zaterdagochtend geen afspraken, ik wil tijd hebben om te doen waar ik dan zin in heb.’
  5. En dan een paar heerlijke vrije uurtjes hebben.

Maar sabotage ligt op de loer

Je bent het niet gewend om zo stellig te zijn. Dus wedden dat je in de verleiding komt om verzachtende dingen te zeggen als: ‘Sorry hoor, maar…’ of ‘Eigenlijk zou ik het fijn vinden om even…’
Ook de smoes is een valkuil: jouw wens inpakken alsof het een gevolg is van de omstandigheden. ‘Mijn zoon komt dadelijk thuis en die heeft geen sleutel dus ik moet echt nu gaan’ in plaats van ‘Leuk je even te spreken. Tot ziens’.

Inclusieve communicatie – past dat altijd en overal?

Nee, maar wel vaak. Probeer het maar! Door eerst je eigen wens te verwoorden, doorbreek je de gewoonte van ongelijkwaardigheid en neem je verantwoordelijkheid voor het resultaat van je gesprekken.

Niets geeft zoveel ruimte als een gelijkwaardige relatie

Herken je de in dit stuk rollen in de Dramadriehoek en dan met name de Redder?
Met inclusieve communicatie breng je de Heldere Driehoek in de praktijk.

Meer weten over zelfbewuster werken? Lees er alles over op heldere-zaken.nl.

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]

Het gebeurt gewoon waar je bij zit!

Het Heldere Uur – presentator Sandra Brandt – 6 november 2016

Ik ben te gast in het programma Het Heldere Uur met Sandra Brandt op Studio Alphen.

Het gesprek verloopt soepel en ik zit lekker ontspannen in mijn verhaal. Het valt niet mee om de Dramadriehoek zonder beeld uit te leggen, maar Sandra is een goede presentator: ze luistert scherp, vat samen en vraagt door. Top. Na de uitleg van de Dramadriehoek maak ik een start met de uitleg van de stappen in de Heldere Driehoek.

Daar gebeurt iets. Al pratende raak ik van mijn verhaal af – ik voel opeens dat het geen consistent, boeiend verhaal meer is. Ik weet niet meer precies wat ik wilde zeggen. Sandra kijkt geïnteresseerd maar ik merk dat ook zij er niet meer helemaal bij is. Dus onderbreek ik mezelf: “ik kom er even niet uit, ik loop vast. Sorry”.
Sandra neemt het woord over, beaamt dat ook zij er niet helemaal meer bij was, en stelt voor: “muziekje en thee?” Sting wordt ingestart. Pfft.

Ik denk nog even: dit doen we even opnieuw – maar Sandra laat het graag zo. En dat snap ik wel: tenslotte is er niets ergs gebeurd, even de kluts kwijt, hupsakee door! Authentieke radio, tuurlijk, leuk!
Ik stem ermee in zonder goed te bedenken wat het voor mij betekent. En tegelijkertijd praat ik het voor mezelf recht met: ‘ach ja, het is ook maar lokale radio, wat maakt het ook uit, desnoods geef ik de link aan niemand’.
(Ja klopt, oplettende lezer: hier volg ik al de Rollen van de Dramadriehoek in mijn self-talk: Redder, Slachtoffer.)

Maar toch…. ! Dit is niet fijn. Want in mijn hoofd wordt het programmaatje ‘zie je wel, je kunt het niet’ gestart. Dat is een heel venijnig programma, het sijpelt door alle gedachten en gevoelens heen. Ondertussen ga ik dapper door, het valt niet zo op (toch?). Maar als je goed luistert, hoor je het wel: Ik kruip in mijn schulp en Sandra vult het gat op met een voorbeeld van Cesar Milan.

Vanaf hier kantelt het gesprek: ik zit in de Slachtofferrol (ik niet OK, Sandra wel OK) en Sandra Redt mij (ik OK, Vieve niet OK). Je kunt het horen: in de eerste 40 minuten is het gesprek heel gelijkwaardig – in het tweede deel zitten we de Dramadriehoek, daar is de energie niet meer gelijk. Mijn spontaniteit is weg en Sandra praat de leegte vol.

Deze verandering in de verhoudingen gaat automatisch en volledig onbewust. Zonder er erg in te hebben, laat ik de gedachte ‘zie je wel, ik kan het niet’ toe in mijn hoofd en dat beïnvloedt het gesprek. Ik word voorzichtig, ben opeens druk met het vermijden van kwetsbaarheid. En mijn doel, mezelf leuk presenteren en die Heldere Driehoek goed onder de aandacht brengen, bereik ik ook niet.

Is het erg dat dit gebeurt? Nee hoor, dat is helemaal niet erg. Het gebeurt ieder van ons elke dag. En onbedoeld geven Sandra en ik een pracht van een voorbeeld van hoe zo’n Dramadriehoekje werkt.
Maar het is wel jammer omdat ik daardoor niet bereikte wat ik graag wilde. En Sandra zat opeens met een minder energieke gast.

Wat hadden we anders kunnen doen? Sandra en ik namen beiden een Rol in de Dramadriehoek op ons, dus allebei hadden we – als we ons bewust waren geweest van de dynamiek – de verandering in kunnen zetten.

Ik had mijn invloed kunnen nemen door te zeggen “Goh Sandra, je vraagt nu iets heel anders en dat is prima, maar ik zit nog met een los eindje: de uitleg van de Heldere Driehoek. Hoe kunnen we dat toch afmaken?” Of ik had simpelweg kunnen constateren dat het gesprek niet meer lekker liep. En de Rollen benoemen – zo ter plekke in de uitzending. Dat zou een goede actie zijn geweest!

En Sandra had kunnen ingrijpen door “Hee Vieve, ik merk dat de energie van ons gesprek anders loopt dan voor onze hick up, wat gebeurt er nou?” Met zo’n vraag laat je de inhoud voor wat het is en analyseer je samen de dynamiek in de situatie (voor de kenners: in de Heldere Positie. Pak de Heldere Driehoek er maar bij J).

Herkenbaar?
Dit is een mooi voorbeeld (met geluidsfragment – wat wil je nog meer?) van hoe ik in mijn belemmerende gedragspatroon kan schieten als ik in een spannende situatie zit.

Het overkomt ons allemaal op z’n tijd.
Herken je dit in jouw leven? En wil je onderzoeken hoe je beter je invloed kunt aanwenden? Neem dan contact op. Het eerste gesprek is altijd vrijblijvend en zonder kosten.

Je bent van harte welkom.

Luister terug op http://studioalphen.nl/programma/hetheldereuur

De Heldere Zaken updates in je mailbox? Schrijf je hier in.

[yikes-mailchimp form="1"]